Het was nodig ook de php te updaten. Dat heeft mijn computerwizard nu gedaan. Krijg ik nu niet meer die mededeling dat de publicatie mislukt is?

Zeker is dat ik nog wel steeds de waarschuwing krijg van Norton dan mijn website weliswaar veilig is, maar geen bescherming biedt tegen het delen van gevoelige informatie. Nou ja, die ga ik hier ook niet delen. En bezoekers van mijn website, wees ook niet bevreesd om te reageren. Maar geef nooit je pincode. Waarom zou je ook.

Nou breekt mijn klomp. Weer kreeg ik de mededeling dat de publicatie van mijn artikel mislukt was, terwijl het gewoon op de site stond. Je kan ook niemand vertrouwen tegenwoordig.

Het rare is dat ik, toen ik het artikeltje wilde publiceren de mededeling kreeg dat de publicatie mislukt was. Maar dat was zeker ook niet waar, want het artikel stond toch op mijn site. O, wat raar toch weer allemaal. Het lettertype blijkt na publicatie ongewijzigd gelukkig.

Maar de irritante waarschuwing van Norton blijf ik houden. Ik weet het niet meer!

De laatste tijd kreeg ik telkens een mededeling van mijn Norton beveiliging dat mijn site niet beveiligd was en dat ik moest uitkijken om geen gevoelige info zoals kredietkaartnummers hier te delen. Ik kon kiezen of ik verder wilde gaan naar de site of deze rennend wilde verlaten. Ik koos steeds voor blijven en in de site te gaan. Maar telkens werd deze waarschuwing herhaald, wanneer ik een foto wilde uploaden of iets dergelijks. Heel irritant en ook een beetje alarmerend.

Ik gebruik al een tijd een verouderde versie van wordpress en durf nooit te updaten, omdat ik dan ook een backup moet maken van mijn bestanden (voor de zekerheid). Dat laatste vind ik lastig, want dat doet mijn ‘professor’ altijd.

Maar het probleem begon steeds dringender te worden, vooral omdat ik ook via mijn email twee keer een waarschuwing kreeg dat het tijd was om te updaten. Dus ik apte naar de liefde van mijn leven of hij een backup voor me wilde maken daar in het verre Spanje (drie keer hoera voor internet dat alle afstanden doet verdwijnen!). En dat deed hij, hoor.

En toen kon ik updaten. Voor zover ik kan merken was een backup niet nodig, omdat alles er nog is. Maar als ik in mijn dashboard ga en een nieuw artikeltje wil schrijven, zie ik dat het vertrouwde venster waarin ik mmijn blogjes schreef helemaal veranderd is! Ik zie een ander lettertype verschijnen op mijn scherm, waar ik niet blij mee ben. En er is geen mogelijkheid dat te veranderen. Nou ja, ik doe het ermee. Ik ben in ieder geval van de irritante waarschuwingen van Norton af.

Even spieken hoe mijn artikeltje verschijnt, na publicatie…..

De laatste tijd schrijf ik minder in dit weblog. Ik zag mijn weblog voorheen als een soort ‘lief dagboek’. In gedachten schreef ik mijn stukjes voor een kleine vaste kern van lezers, gek genoeg bijna allemaal mensen die ik vroeger heb gekend via school, studie, reizen of werk. Het was alsof ik met vrienden praatte. Ik was vrij open in alles wat ik over mijzelf en mijn omgeving vertelde.
Maar de laatste tijd ben ik een beetje anders naar de wereld gaan kijken. Ik weet dat er naast mijn vertrouwde clubje lezers (van wie ik overigens niet eens weet hoe trouw of ontrouw ze mijn verhaaltjes bijhouden) ook vreemdelingen zijn, die per ongeluk in een stukje van mij terecht komen als ze een bepaalde zoekterm invoeren in Google of iets dergelijks. Mensen die ik helemaal niet ken en die toch precies vernemen hoe ik voel, denk en naar de wereld kijk. Is het wel zo verstandig om je zielenroerselen te delen met wildvreemden, vraag ik me dan af. Wat heb ik eraan en wat hebben die mensen daaraan?
En dan moet ik weer terugdenken aan mijn vrij stille broer, die zijn zwijgzaamheid verklaarde met: ‘Ik zeg maar niets, dan heb ik ook niets te verantwoorden’. Misschien wel een heel verstandige houding. Zeker is dat hij daardoor veel minder klappen hoefde te incasseren dan ik, die het hart op de tong droeg.
Soms zoek ik zomaar mensen op in Google, die ik kan van vroeger of nu. Dan verbaast het me dat sommigen erin slagen volkomen onvindbaar te zijn op internet. Ze beschermen dus duidelijk hun privé. Dat vind ik heel bewonderenswaardig. Het is mij in ieder geval niet gelukt. Alles wat je ‘laat vallen’ op internet, ook je reacties op bijvoorbeeld publicaties van anderen, je afbeeldingen en noem maar op. Er is van alles over de meeste mensen te vinden. Dus dat mensen wat dat betreft buiten schot blijven, die zie je maar weinig.
Ik zal ermee moeten leven dat dingen van mij op het internet blijven hangen. Ook wat ik geschreven heb in dit weblog blijft te vinden op internet, zolang ik de provider blijf betalen voor mijn domein. Ik laat dat zo, omdat ik niets heb geschreven of laten zien waar ik niet achter sta, al moet je sommige dingen ook relatief zien en in de tijd plaatsen waarin ze geschreven zijn. De mens verandert voortdurend en leert elke dag bij.
Maar ik heb de laatste tijd minder behoefte over mijn persoonlijk leven te vertellen. Ik schilder veel liever. Heb in de afgelopen 4 maanden dat ik hier was vijf schilderijen gemaakt. Als ik in dit tempo blijf produceren, dan zal ik toch in de toekomst moeten gaan zoeken naar een afzetgebied. Want ik vind het niet leuk om mijn schilderijen in een hoek te laten verstoffen. Voor mijn part deel ik ze gratis uit.