‘Kunst begint waar denken stopt en waar alleen zien/luisteren en voelen overblijven.’
Deze zin kwam gisteren in me op, terwijl ik de schelpen op kleur aan het leggen was voor een schilderij alvorens ze te gaan plakken.
Ik had eigenlijk een plan, maar merkte al snel dat mijn energie pas begon te stromen toen ik mijn plan losliet en begon te kijken naar kleur en vorm en me daarbij liet verrassen. Pas toen kreeg ik plezier in het proces. Vandaag begon ik met plakken en daarbij merkte ik dat ik niet kon vasthouden aan de compositie zoals die gisteren door mij gelegd was. Ook die moest ik weer gedeeltelijk loslaten. Elke lichtval maakt kleuren anders en elke schelp is een kunstwerkje op zich en verdient zijn plek in het geheel. Wat een schitterend materiaal om mee te werken vormen schelpen!
Maar…….ik moet ook aan mijn rug denken. Het werken in een gebogen houding is niet echt comfortabel. Dus typ ik dit stukje, om mijn techniek te oefenen van het blind typen met 10 vingers.
Een gepensioneerd mens moet ook wat…..
Maandelijks archief: november 2017
Zo blij met en trots op mijn kinderen
Ze hebben het helemaal niet gemakkelijk gehad en ze zijn zeker niet verwend. Tot het moment dat ik eindelijk besloot weg te gaan bij hun vader, leefden ze in een dagelijkse spanning. Vooral mijn oudste heeft daar een groot deel van haar jeugd mee te maken gehad. Zij was bijna 12 jaar toen we definitief vertrokken. Mijn jongste was drie jaar.
Ik probeerde ze op te voeden met alle liefde die ik in me had. Nooit hadden we het echt breed. Daar heb ik hen nooit over horen klagen. Terwijl veel andere kinderen een eigen kamer hadden met een tv en pc, deden mijn kinderen het met heel eenvoudige spullen. Een bed en een kast en een tweedehands bureau. Ik wist niet eens wat voor spullen andere kinderen van hun leeftijd hadden, maar mijn kinderen waarschijnlijk wel. Nooit heb ik hen daarover iets horen zeggen. De uitstapjes die ik met hen maakte waren ook heel simpel en goedkoop. Een dagje naar het strand of naar een park. Een patatje of een ijsje was al een enorme traktatie.
Ze hebben allemaal veel meegemaakt. En uiteindelijk zijn ze daar alle vier beter van geworden. Ze hebben allen nu een beroep dat bij ze past, dat ze graag doen en goed kunnen. Ze verdienen daar goed mee en kunnen hun kinderen spullen en belevenissen geven waar ze zelf vroeger alleen maar konden dromen. En ze omringen zich met spullen die ze mooi vinden, allemaal van hun eigen verdiende geld.
Daar ben ik zo blij mee en ik ben zo trots op hen. Maar wat me het meest gelukkig maakt is dat ze zijn uitgegroeid tot mensen met een goed en lief karakter, beter nog dan ik heb durven wensen.
Ik houd zoveel van mijn kinderen, meer dan ik in woorden kan zeggen.

Bidden en smeken
Ik doe het nog steeds, bidden. Zij het niet meer zo langdurig als in eerdere fasen van mijn leven. Na het verplichte (Arabische) gedeelte van het islamitische gebed mag je desgewenst een smeekbede doen: dat wil zeggen iets vragen aan de Schepper met je eigen woorden.
n.b. Sommigen vragen zich af wat het voor nut kan hebben om vijf keer per dag telkens weer dezelfde Arabische tekst op te dreunen. Voor mij heeft dat nut, al was het alleen maar vanwege de geruststellende en kalmerende uitwerking die dit ritueel op mij heeft. Zie het als iets soortgelijks als het telkens herhalen van mantra’s, wat hindoes plegen te doen. Het reciteren van verzen uit de koran kan je vergelijken met het innemen van een medicijn. Je weet niet wat erin zit, maar het werkt helend. Het verlicht zielenpijn, het kan twijfel wegnemen bij het nemen van beslissingen en het kan inspireren tot daden. Het kan leiden tot zelfreflectie.
Na het bidden kan je desgewenst iets vragen. In de moskee wordt dat gemeenschappelijk gedaan, waarbij één persoon een smeekbede doet namens alle aanwezigen. Die smeekbeden kunnen soms mijn hart raken maar dikwijls helemaal niet. Waar ik me weleens over verbaas is dat sommigen alleen het beste wensen voor andere moslims of zelfs alleen hun eigen familie. Hoezo?, denk ik dan. Waarom niet gelijk het beste wensen voor de hele wereld, voor alle mensen en dieren en het plantenrijk?
Een ieder mag natuurlijk wensen wat hij of zij wil. Ik doe alleen elke ochtend na het ochtendgebed een smeekbede (naast andere momentjes op een dag dat ik in mezelf ‘praat’ met de Schepper die dichter bij mij is dan mijn halsslagader).
Ik smeek om verlichting van de pijn van alle mensen en vooral kinderen en dieren die zich niet kunnen verweren. Pijn die zij onnodig lijden door het toedoen van anderen, overal ter wereld. Soms huil ik bij de gedachte aan vooral de kinderen. Dat Allah hun pijn mag verlichten met Zijn oneindige en troostende Liefde. En nog liever dat Hij de pijn laat stoppen. Dat degenen die anderen pijn doen tot inkeer komen en stoppen met het pijnigen van anderen. Dat Hij ons allemaal de weg wijst naar hoe wij vreedzaam kunnen samenleven en de aarde behouden. Ik dank Allah voor het mooie leven dat Hij mij nu geeft en ik vraag om vergeving van mijn tekortkomingen.
Mannen die ons enorm geholpen hebben
Afscheid van oude meuk
Toen we hier kwamen wonen hadden we te dealen met de meubels die hier stonden, want we kochten het huis gemeubileerd. Op zich was dat heel gemakkelijk, want we bezaten niets om het huis mee in te richten.
Langzamerhand vervingen we meubels en kochten er wat bij. De meubels die we niet langer nodig hadden sloegen we op in onze opslagruimte beneden naast onze garage. Twee stoelen, die ik altijd al lelijk heb gevonden. Ze zitten ook niet lekker. Er hoort nog een driezitsbank bij. We hebben er nu 5 jaar op gezeten en tegenaan gekeken. Maar…..hallelujah! Morgen worden de driezitsbank met ondergeschoven extra bed en de stoelen hier opgehaald door een organisatie die meubels ophaalt en distribueert voor hergebruik. En daarbij ook nog wat andere overtollige meubels, zoals een lelijke tafel, een eenpersoons ledikant, enkele matrassen en een butagastank. Heerlijk.
Ervoor in de plaats komen een moderne bedbank en een tweezitsbankje, dat hier ook al stond en dat wel heel lekker zit en niet lelijk is. We krijgen nu meer ruimte en er zal een riante slaapplek zijn voor 4 gasten, verdeeld over twee verschillende ruimtes. Foto’s van het schitterende resultaat zullen volgen.
Voorpret!!!! 22 November wordt de bedbank bezorgd. Ik kan bijna niet wachten.
