Zo erg als in Schotland heeft de storm in Spanje niet huisgehouden. Wel merkten we in Guadlacanal dat het de laatste dag van ons bezoek daar veel regende en heel hard waaide. Ook nu nog is het daar winderig en vrij koud, hoorden we van de dochter van Ahmad. Hier merkten we gisteren dat het heel hard waaide. De zwakke dubbele ruiten van de schuifdeuren naar het terras stonden bol en Ahmad was zo bang dat ze zouden knappen dat hij het glas van de deur in het midden verstevigde met het stuur van mijn hometrainer. Gelukkig brak er niets en de harde regen die in de avond een paar uur viel spoelde het dakraam van het terras en het terras zelf helemaal schoon.

Vanmorgen scheen de zon weer en leek het alsof er niets was gebeurd. Het landschap oogde nog steeds kurkdroog, zoals we zagen we tijdens onze eerste ochtendwandeling hier. Wel lagen er overal bladeren en takken die van de bomen waren gewaaid.

Op de terrassen zaten de dorpsbewoners hun ontbijt te nuttigen, een gezellig gezicht. ´Het leven van de bewoners hier is zo slecht nog niet,´ zei ik tegen Ahmad. Ons leven hier evenmin. Was het maar voor iedereen zo…..

Zij het wat meer in vergelijking in veel andere landen, met als triest voorbeeld een land als Ierland. Daar regent het vaak en dikwijls hangt er een hardnekkige mist, zoals ik laatst zag op een mooie film die zich afspeelde in Ierland.

Het is hier vandaag even grijs als op dit moment in Den Haag en ook waait er een zeer krachtige wind. We zitten met de rolluiken dicht bij een schermerlampje achter onze laptopjes. De rolluiken doen wij dicht als het regent, omdat Ahmad een tijd terug de ramen heeft gelapt (wat hier lastig is omdat het schuiframen zijn, die hij voorheen altijd uit de sponningen verwijderde om ze te lappen. Maar nu heeft hij de truc gevonden dat dat niet meer hoeft. Uit respect voor zijn nobele werk doen we de rolluiken dicht bij regen zodat er geen druppelafdrukken nablijven op de ramen en we er goed doorheen kunnen blijven kijken).

Gisteren zat ik nog in mijn hempie in de zon op het balkon en nu zit ik met een dik gevoerd vest in onze pc kamer/atelier. Beide situaties zijn op hun eigen manier gezellig en aangenaam te noemen. Ik ben altijd blij als ik een boek heb dat me boeit om in verder te lezen en als ik een goede film heb gevonden op Netflix die ik kan bekijken op mijn stilstaande fiets. Tegenwoordig zoek ik meer naar films dan naar series (zoals voorheen). Films zie ik als bondiger wat betreft hun verhaal en geloofwaardiger dan series, die steeds ver gezochter lijken te worden.

Verder heb ik nu pas ontdekt dat er weer een nieuwe schilderwedstrijd is op tv, ditmaal ´De Nieuwe Vermeer´ geheten. Dat word voor mij weer smullen, terugkijkend op NLZiet. Ik leer enorm veel van de aanwijzingen die de schilders krijgen van professionals. Misschien ga ik ook wat opdrachten maken om thuis met de schilders mee te oefenen. Ik heb momenteel geen inspiratie voor een nieuw te maken schilderij.

Zo blijft een gepensioneerde als ik lekker bezig. Wat een luxe.