Het is leuk om er even uit te zijn, maar het is minstens even fijn om weer in je eigen huis te zijn en weer bezig te zijn met je dagelijkse bezigheden. Een zeker ritme in je leven is heel rustgevend, heb ik gemerkt. Dat heb ik kunnen ervaren sinds ik met Ahmad samenwoon. Daarvoor leefde ik wat meer uit de losse hand.

Bij thuiskomst gisteren vonden we weer drolletjes op ons terras. Het is leuk om de katten van Miguel te zien en te horen spelen op ons dak, maar het is minder fijn om elke ochtend drollen aan te treffen in steeds hetzelfde hoekje. Ahmad stuurde een foto naar Miguel en Miguel reageerde daarop met de woorden dat hij waarschijnlijk wel wist welke van zijn katten ons terras als toilet gebruikt. Hij zou deze kat vannacht binnen laten blijven. En werkelijk lag er vanmorgen geen drol. Dus Miguel kent zijn katten goed.

De storm die dinsdag regen veroorzaakte in Guadalcanal heeft zich naar het zuiden verplaatst. Er staat hier momenteel een harde wind en vannacht is eindelijk regen voorspeld, maar het zal waarschijnlijk niet genoeg zijn om het watertekort hier op te heffen.

Ik heb mijn sportactiviteiten in huis weer opgepakt, ben een mooi en spannend boek aan het lezen in het Spaans (om op een aangename manier mijn Spaanse woordenschat uit te breiden) en ik heb toch weer een schilderprojectje. Ik wil een schilderij maken van drie van mijn kinderen, zoals ik ze heel graag zie.

Mijn andere zoon is helaas iemand die zich niet graag laat fotograferen, maar zonder beeld van hem ben ik heel blij dat het de laatste tijd heel goed gaat met hem. Ik ben trots op de ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt in zijn leven. Helaas komt hij dus niet in beeld, maar hij is evengoed in mijn gedachten.