We hadden met de weduwe en haar schoonzoon afgesproken dat we bij haar langs zouden komen in Arrahal voorafgaande aan ons bezoek aan zijn dochter. Al voor zonsopgang waren we van huis vertrokken om het allemaal te kunnen doen in 1 dag. Ahmad had van tevoren gevraagd of ons bezoek hun wel uitkwam, aangezien het goede vrijdag was, de dag waarop belangrijke processies plaatsvinden in de Semana Santa. Nee, dat was geen probleem.
Aangekomen in Arrahal merkten we direct dat veel wegen waren afgezet om de processie te kunnen laten plaatsvinden. We moesten onze auto ver weg parkeren. Ik had de servethouder (het cadeau), in bobbeltjesplastic ingepakt, onder mijn arm. Bij haar huis zagen we dat de processie langs haar straat ging en in volle gang was. Een troon met (volgens mij) enkele boetedoeners uit de tijd van de heilige Jezus zagen we van achteren verderop in de straat. Er hing een heerlijke geur van wierrook. Ahmad maakte een foto en een filmpje van de de troon vanaf de ingang van het huis. We belden aan, maar er deed niemand open. Ze waren kennelijk toch ergens naar de processie aan het kijken, die al vroeg in de ochtend gestart was.
Ahmad was licht geïrriteerd. Anders dan hoe de meeste Andalusiërs bekend staan is hij een ´man van de klok´ die altijd op tijd komt op afspraken. Hij houdt er ook niet van om ergens heen te gaan met ´el tiempo en el culo´, maar hij gaat altijd vroeg van huis weg om op tijd te zijn. En hier was men gewoon niet thuis zonder bericht op de afgesproken tijd. We kwamen er ook achter dat ik de servethouder zo stevig had vastgehouden, dat het glas van onderen gespleten was! Wat speet me dat. Hij stuurde, nadat we zeker een half uur hadden gewacht, een berichtje aan de schoonzoon dat we ervandoor gingen aangezien er niemand thuis was.
Ik wilde ook niets liever dan zo snel mogelijk naar zijn dochter en haar lieve man gaan. We voelen ons altijd zo fijn bij hun in de campo.
Zijn dochter stuurde ons gisteren enkele foto´s die zij tijdens het heerlijke bezoek gemaakt had van ons en haar zus.
Vanuit de slaapkamer. Het belooft een mooie dag te worden.
Mooie momentjes tijdens het vasten zijn er voor mij eigenlijk de hele dag. Want het gevoel dat ik heb gedurende een dag vasten kan ik met geen woorden beschrijven.
Een mooi momentje echt alleen voor mij vind ik het ontbijt voorafgaande aan de dageraad. Dan sta ik in mijn uppie op en drink ik aan ons keukentafeltje stilletjes koffie met een geroosterd broodje en dan nog een banaantje. Die koffie in de ochtend smaakt mij zo goed dat ik vanmorgen een grote bierpul vulde met koffie. Dat ging erin. Door die enorme hoeveelheid koffie was ik de hele dag zo energiek als een speedfreak. Geen slecht gevoel, maar het was op het manische af. Nu is het 18.33 en ik heb nog steeds een enorme energie. Geen probleem.
Na het ontbijt ga ik altijd even op het dakterras staan om de ochtendlucht op te snuiven. Vandaag getuigde een sterrenhemel ervan dat het een mooie zonnige dag zou worden. Ik zag een overbuurman zijn huis verlaten met een wandelstok en zachtjes de voordeur achter zich sluiten om zijn vrouw niet wakker te maken. Hij gaat elke ochtend voor zonsopgang een uur wandelen en ziet kennelijk ook graag hoe het langzaam licht wordt. Ook keek een kat van Miguel even naar mij vanaf het dak.
Fietsen doe ik niet tijdens de ramadan. Alleen de oefeningen van Nederland in beweging, om niet helemaal stram te worden en geen spierkracht te verliezen. Ik lees in plaats van het fietsen in de Koran. Eerst ga ik de Arabische Koran reciteren. Ik merk dat de lessen van opa Khalil langzaam terugkomen naarmate ik meer lees. Wat waren ook alweer de lang uitgesproken klinkers en de korte en dat soort dingen. Zit ik eenmaal in het ritme, dan wil ik niet stoppen. Daarna lees ik een stuk uit de vertaling. Ik schrik soms toch wel van sommige passages uit de Koran, die ik hier nu lees in een Nederlandse vertaling. Dan kan ik me voorstellen hoe de Koran kan overkomen op een andere lezer. Ik denk dat dit hem ook zit in hoe er vertaald wordt. Elk Arabisch woord heeft veel betekenissen en bovendien moeten de verhalen gezien worden in de context van de tijd van de profeet. Alle profeten werden in hun tijd belachelijk gemaakt door ongelovigen, maar sommige profeten en hun discipelen werden werkelijk vervolgd en bedreigd met de dood. Zij moesten zich wel verdedigen. Ook wordt in de Koran zelf gewaarschuwd dat sommige dingen die erin staan letterlijk moeten worden opgevat en andere overdrachtelijk en dat het niet goed is als mensen juist de dingen die overdrachtelijk bedoeld zijn als letterlijk opvatten.
In de vertaling van Marmaduke Pickthall : Sura al Imran vers 7 He it is Who hath revealed unto thee (Muhammad) the Scripture wherein are clear revelations – they are the substance of the Book – and others (which are) allegorical. But those in whose hearts is doubt pursue, forsooth, that which is allegorical seeking (to cause) dissension by seeking to explain it. None knoweth its explanation save Allah. And those who are of sound instruction say: We believe therein; the whole is from our Lord; but only men of understanding really heed.
In de Nederlandse vertaling van een Pakistaanse geleerde: Hij is het, Die het boek heeft nedergezonden; er zijn verzen die onoverdrachtelijk zijn, zij vormen de grondslag van het Boek, en er zijn andere (verzen), die zinnebeeldig zijn. Maar degenen in wier hart dwaling is, volgen die welke zinnebeeldig (bedoeld) zijn en zoeken tweedracht en de verkeerde uitleg. En niemand kent de juiste uitleg dan Allah en degenen die vast gegrondvest zijn in kennis, die zeggen: ´Wij geloven er in; het geheel is van onze Heer´; en niemand trekt er lering uit dan zij die begrip hebben.
De Koran is voor veel uitleg vatbaar en er zijn heel veel boeken geschreven om de verzen te verklaren. Wij mensen zijn beperkt in wat we kunnen begrijpen. Shekh Nazim placht te zeggen: Wat het verstand kan bevatten past in een theekopje, maar wat het hart kan omvatten is als een oceaan.
Een ander mooi moment is dat van het ontvasten. Dat je de minuten aftelt en precies bij zonsondergang je eerst hapje eet na een dua. Ahmad verwent mij elke dag met een bord met daarop in dunne plakjes gesneden appel bestrooid met kaneel en besprenkeld met wat honing en daarbij ook wat vijgen, omdat we geen dadels hebben. Het is voor het eerst in alle jaren dat ik vast dat iemand die verwennerij voor mij klaarzet bij het ontvasten ❤.
