Moederdag

Het is misschien in het leven geroepen ten dienste van de commercie. Moederdag, vaderdag, valentijnsdag, dierendag, secretaressendag (ja, die is er ook!), enz.

Mensen nemen de gelegenheid op die dagen om de moeder, vader, geliefde, enz. in het zonnetje te zetten. Een traditioneel gebruik is het ontbijt op bed op moederdag. Moeder, die door het jaar heen al zoveel eten klaarzet voor haar familie, mag in de ochtend op bed lekker kruimelen en een eitje met met jus en koffie of thee verorberen.

Ik heb nooit een ontbijtje op bed gehad. Niet dat ik dat zou hebben gewild. Met ongepoetste tanden en de slaap nog in mijn ogen een ontbijt verorberen op bed onder toeziend oog van mijn kroost. Wel kreeg ik tekeningen en andere handvaardigheidsproducten waar ik meestal heel blij mee was. Veel producten van mijn kinderen bewaarde ik in mappen. Ik heb ze nog steeds. Zelf geknutselde eiwarmertjes, uit hout gesneden bloemen en veel andere dingen die bijzonder goed gelukt waren hebben nog steeds een plekje in mijn huis.

Mijn kinderen zijn al lang uit huis en hebben inmiddels zelf kinderen, waarvan een aantal al volwassen zijn. Het leven gaat snel.

Maar waar ik vandaag heel blij mee was, dat waren de berichten van mijn kinderen. Zo mooi en uit het hart geschreven. Geen cadeaus voor mij, geen bloemen en geen parfummetjes of zeepjes of bonbons, maar klare liefdestaal. Ik zeg tegen Ahmad dat ik daar zo blij mee ben. Ahmad vindt het ook mooi. Hij zegt: ‘Cadeautjes zijn voedsel voor het nafs (ego), maar deze woorden zijn voedsel voor de ziel.’

Zo is het maar net.

Bloemenpracht en pijntje hier en daar

Ben verwend. Geen ontbijt op bed en door kleine kinderen geknutselde moederdag-verrassingen. Mijn kinderen zijn al groot en zelf vaders en moeders. Maar ik kreeg wel drie mooie bloemstukken van de belangrijke mensen in mijn leven.

Een pot met drie mooie planten van mijn jongste dochter, die we heel goed gaan verzorgen ?
Een schitterende bos bloemen van mijn lieve schoondochter, die ik zie als mijn eigen dochter ?.
Een mooie bos rozen met fresia’s van mijn lieve buurvrouw. Dat had zij niet hoeven doen, maar ze deed het toch ?.

Ik krijg geen bezoek vandaag en dat is misschien maar goed ook, want ik voel me niet zo koof. Sinds de ramadan heb ik al een tijd pijn in mijn linkerknie. En sinds gisteren is dat overgegaan naar een tintelend gevoel in mijn hele linker buitenbeen tot in mijn kleine teen. Het is een gevoel of die hele buitenkant van het been slaapt. Normaal gesproken heb je dat weleens als je een tijdje een been of arm hebt afgekneld en dan gaat dat over bij beweging. Maar dit gaat niet over. Het blijft gewoon zo raar voelen in beweging en in rust. Ik weet niet wat ik ervan moet denken en ik vind het een beetje eng. Morgen ga ik toch de dokter bellen, want internet maakt me niet wijzer. Vandaag gun ik mezelf een dag van luieren.

Moederdag

Waarom het bestaat weet ik niet. Maar er is ook een vaderdag, een dierendag en zelfs een secretaressedag. Het lijkt onzinnig en cynische stemmen beweren dat het alleen maar in het leven is geroepen om de commercie te spekken, maar ik zie er toch iets moois in.

Toevallig was het vannacht ook de Laylat ul Qadr. Dat is een bijzondere nacht, die veel moslims aangrijpen om de hele nacht veel te bidden. Eigenlijk is de nacht verborgen. Hij zou zich bevinden in de oneven dagen van de laatste 10 dagen van de maand Ramadan. Maar de meeste moslims houden het erop dat het de 27e nacht is van de Ramadan.

Ik heb niet extra gebeden en zelfs ben ik door de tijd voor het ochtendgebed heen geslapen. Maar ik ben opgestaan met een zowel suffig als heel blij en kalm gevoel. Dat heb je soms. Dat je helemaal rustig bent vanbinnen en dat je alles met kalmte doet en dat alles lijkt te kloppen. Vrede in je kop.

Ik weet dat mijn kinders vandaag niet op bezoek gaan komen. Ze hebben het te druk binnen hun eigen gezin en ze worden zelf in de watten gelegd door hun partners en kinders. Heerlijk vind ik dat. Maar we hebben contact gehad via telefoon en app en dat is ook heel wat. Van Miep kreeg ik gisteren twee gebakjes van een goede banketbakker, omdat zij vindt dat ik die verdien. Die gaan de man in mijn leven en ik straks lekker oppeuzelen bij de koffie. ‘Zou jij ook een ontbijt op bed willen?’ vroeg mijn lieverd vanmorgen. Nee, dat hoef ik niet. Ik houd niet van eten in mijn bed en ik voel me al genoeg verwend, zowel door hem (en ik ben niet eens zijn moeder) als door mijn lieve kinderen.

Ik ben gelukkig. En tegelijkertijd dondert het een beetje buiten. Het is 9.40 uur en het onweer dat was aangekondigd voor 11 uur begint hier al. Een zonnige dag gaat het niet worden. Laat de zon dan maar schijnen in je hart. ??

Over moederdag gesproken. Lees dit leuke artikel over een groot, gelukkig gezin.