De laatste tijd heb ik weinig behoefte om het huis uit te gaan. Terwijl Ahmad zijn ochtendwandeling maakt, blijf ik liever thuis om mee te doen met een aflevering van Nederland in Beweging. Daarna mijn 10 kilometertjes op de fiets met Netflix en verder lekker schilderen. Koffie drinken en eten doen we op het terras. Ook onze spelletjes rummikub. We hadden even het idee om te gaan schaken in plaats van rummikuppen, iets dat wij al heel lang doen. We hebben een mooi schaakspel klaarliggen, dat we kennelijk ooit in een enthousiaste bui gekocht hebben. Maar het schaken lokt ons niet erg. Dat rummikuppen gaat ons niet vervelen na al die jaren. Elk spelletje is weer anders.

´Heb jij ook steeds minder zin om erop uit te gaan zoals we vroeger deden´? vraag ik Ahmad. In het verleden maakten we bergwandelingen en we boekten korte vakanties naar diverse bestemmingen. Hij heeft er ook steeds minder behoefte aan. Alles is zo gecommercialiseerd, vindt hij. Dat vind ik ook. Onze laatste vakantie was net voor de corona-pandemie en had als bestemming de Algarve in Portugal. ´Toen viel me op dat de hotels daar kolossaal waren en zo steriel en koud om te zien,´ zeg ik. Dat vond Ahmad ook. We concluderen dat we allebei helemaal geen behoefte meer hebben aan tripjes naar hier en daar. We hebben bovendien al veel gezien van Andalusië. Ook vakanties naar andere landen lokken ons niet. Op één uitzondering na. Het lijkt ons wel de moeite waarde om ooit Uzbekistan te bezoeken. Een mooi en gastvrij land, dat nog niet vergeven is van toerisme en waar men, naar het schijnt, lekker eet. Maar daarmee hebben we geen haast. We hebben het zowel hier als in Nederland erg naar ons zin.

We praten verder en komen op het idee dat het misschien verstandig is om in de toekomst hele winters hier te verblijven en hele zomers in Nederland, in plaats van vier keer per jaar heen en weer te reizen. We waren steeds in de herfst en lente hier en in de winter en zomer in Nederland. Misschien kunnen we die winter in Nederland beter overslaan. Allemaal fantasiegepraat, want je weet nooit hoe het leven loopt. Het hangt af van gezondheid of ziekte en zoveel andere zaken. We zien het wel.

Het is fijn om hier binnen te genieten in ons optrekje. Buiten is de natuur gortdroog en de bloemetjes die nu horen op te komen in het wild zijn er dit jaar niet. Maar de zon schijnt op ons bolletje. Wat willen we nog meer. Laat de beren maar brommen. ?