Ik praat niet meer zoveel over de hondjes die bij ons logeren, terwijl mijn kinderen zich vermaken in Toscane. Het is ook niet zo vermeldenswaardig. Eén van de hondjes, de kleinste, is al vertrokken sinds afgelopen zaterdag. Degenen die aan huis zouden oppassen op dit minihondje en een kat kwamen het hondje ophalen zodra zij terugkwamen van hun vakantie.

Het andere hondje, de bollerd, is een stuk gemakkelijker dan het kleine fragiele hondje dat nog altijd wat schrikachtig is en kwetsbaar vanwege een trauma in haar vroege jeugd. Zij was mijn ‘zorgenkindje’ en nu zij weg is valt die zorg weg. Het is ook gemakkelijker om op één hondje te passen dan op twee.

Ik noem de hondjes in dit weblog niet bij naam, omdat ik eigenlijk niet zo gek ben op hun namen. De bollerd heet Lola en het fragiele hondje heet Loulou. Ik vind de namen niet passen en heb zitten denken welke namen ik wel bij ze vind passen.

Vandaag schoten me ineens de namen binnen die ik ze zou geven, nu ik ze al jaren ken.

May I introduce:

Maar ja, zo heten ze niet ?.