Net als gisteren heb ik niet veel interessants te vertellen. Het leven is te goed met mooi weer en een tuin om in te luieren.

Ahmad maakt foto’s van alle bloemen die bloeien en nog gaan bloeien in onze tuin, waarin we dit jaar niets hoefden te planten omdat er genoeg vanzelf opkomt aan vaste planten en aan wat Ahmad het vorige jaar verzamelde aan zaden uit onze planten om uit te strooien. Ook bolletjes verzamelt hij en plant hij opnieuw. Goed bezig. Van alle mooie foto’s die hij maakt van alle bloemen zal ik te zijner tijd een filmpje plakken. Zo blijven we allebei een beetje bezig.

Vanmorgen ging ik opnieuw bloed prikken, wat de vorige keer niet gelukt was. Ik had het bericht van de dokter opnieuw teruggehaald uit mijn verwijderde berichten. Het bericht is namelijk van belang om in het zorgdomein te komen via een link dit in de mail staat. Eenmaal in het zorgdomein kan je dan het bloedafnameformulier downloaden. Mooi is dat. Alles zonder papier. Zo gaat dat tegenwoordig. Dit keer werd ik geholpen door een jongere assistente. Zij had snel het benodigde formulier te pakken door in mijn telefoon dingen aan te klikken. Ze legde me heel kort uit wat precies het verschil is tussen ‘mijn gezondheidsnet’ en ‘het zorgdomein’, zodat ik het voortaan helemaal snap. We maakten al prikkende een praatje en leuk was dat zij Alhaurin de la Torre bleek te kennen, omdat familie van haar daar een B&B runt. Het is leuk om iemand hier te ontmoeten die Spaans spreekt, Alhaurin de la Torre kent en de Place Mayor. Dat geeft even een moment van herkenning.

Ik was dit keer op de fiets gegaan. Ik neem nu de veiligste route en steek consequent lopend naast mijn fiets de weg over. Na het prikken deed ik wat boodschappen. Ik gaf een eurootje aan iemand met de daklozenkrant zonder de krant (Ik wist niet dat die nog bestond) te kopen. Bijna wilde ik een foto maken van een heel apart geklede zwarte man. Maar ik deed het niet uit respect. Ik zag hem van achter. Hij droeg een joggingbroek die zo laag zat dat hij echt tot onder zijn kont was afgezakt. Het was best wonderlijk dat de broek niet helemaal afzakte. Eronder droeg hij hoge sokken. Boven zijn onderbroek droeg hij een witte gewatteerde bodywarmer met een grote capuchon (dit ondanks de warmte). Bij het oversteken, toen een windvlaag zijn capuchon even deed afwaaien, zag ik dat hij eronder ook nog een pet droeg. Hij zette de capuchon snel weer op. Aan één hand droeg hij een katoenen handschoen en aan de andere hand niet. Hier was over nagedacht, begreep ik. Deze lange verschijning viel op in de menigte. Ik houdt daar wel van. Mensen die iets eigenzinnigs doen met kleding doorbreken de saaiheid van het vrij uniforme modebeeld.