Vandaag besluit ik de nieuwe schoenen waar ik in dit weblog al zoveel over heb gepraat aan te doen en ze binnenshuis in te lopen. Ik sta ermee in de keuken en ik voel mijn gisteren geknipte teennagels op een irritante manier tegen het stugge leer van de voorvoet drukken. Wat een ellende nou weer! Het was al een veeg voorteken dat ik in de winkel zo moest zweten bij het aantrekken van sommige van de modellen van dr Martens (trouwens hoezo dr Martens? Wie is die vent? Wat heeft een dokter met zulk schoeisel te maken, schoenen die lijken op legerkistjes?). Ik, die nooit geïnteresseerd is in merken op het gebied van kleding of schoeisel, ben nu ‘gevallen’ voor een merk, alleen maar omdat er zulke geprofileerde zolen onder zitten die kunnen behoeden voor uitglijden. Zo gefixeerd was ik op die zolen dat ik geheel voorbij ging aan het lompe uiterlijk van deze schoensoort.
Ik loop er dus op in de keuken en dat voelt helemaal niet lekker, ofschoon ze niet direct te klein of te smal zijn. Ik kijk naar beneden en zie twee zwarte ronde schoenneuzen onder relatief smalle enkels. En dan besef ik ineens waarop ik mezelf vind lijken, op Pipo de clown. Of op van die tekenfilmfiguren met enorme schoenen onder dun uitziende beentjes. Ik loop naar de spiegel en zie bevestigd dat de schoenen mij totaal niet staan. Dan loop ik naar Ahmad en zeg: ‘Ik voel me niet fijn op deze schoenen’. Ahmad glimlacht en zegt: ‘Ik begreep al vanaf het begin niet waarom je deze schoenen kocht. Ik dacht misschien om te wandelen in de campo. Eigenlijk vind ik ze helemaal niet bij je passen. Maar ik wilde niks zeggen’. Nu moet ik ook lachen. Dat is typisch Ahmad. Hij denkt het zijne van sommige dingen die ik doe, maar zal dat niet snel zeggen voordat ikzelf mijn mening geef. Hetzelfde gebeurde toen ik me jarenlang zo uitsloofde voor mijn buurvrouw. Hij vond dat al lang te ver gaan en maakte zich zorgen over mij, maar hij hield zijn mond tot ik zelf erachter kwam dat ik ermee moest stoppen.
Ik weet nu zeker dat ik de schoenen wil terugbrengen. Eigenlijk wilde ik het liefst vandaag nog naar de winkel fietsen. Maar nee, rustig blijven, morgen in de ochtend breng ik ze terug. Als het klopt wat ik lees op internet, dan heb ik recht op teruggave van mijn geld.
Goodbye dr Martens.