Mensen nemen een huisdier in huis voor de gezelligheid. Maar ook geeft het uitlaten van een hond mensen de kans om met elkaar in gesprek te raken. Dat ervaar ik nu ook, vooral als ik in mijn eentje op stap ga met het hondje.

Dat is leuk en zo leer je meer mensen en dieren kennen en kom je erachter wat er leeft in de buurt. Maar het allerleukste is voor mij het verrassingselement. De ene dag is de andere niet. Twee dagen achtereen zag ik de aalscholver en daarna enkele dagen niet. En bijna een week zag ik geen Canadese ganzen die ons buurt plegen te plagen met overal drollen op de paden. Ze houden zich op in grote groepen en er valt met hen niet te sollen. De kleinere vogelsoorten met zwemvliezen mogen blij zijn dat aan hen ook nog een plek wordt gegund rond en op het water.

Vandaag werd ik verrast door opnieuw de aalscholver. Ik vind het een mooie majesteitelijke vogel. Als een groupie bleef ik hem volgen en ik schoot enkele foto’s en een filmpje van het mooie dier.

Ook zag ik twee mannen met een spade en een metaaldetector. De ene was aan het wroeten in de aarde rond een treurwilg en ook de andere was druk bezig met de detector die herhaaldelijk aansloeg. ‘Mag ik vragen waar naar jullie op zoek zijn?’ vraag ik vrijpostig doch vriendelijk. ‘We zoeken naar munten,’ is het antwoord. ‘Wat voor munten? Zeldzame munten?’ ‘Ja, ook wel, maar we vinden soms ook gewoon euro’s.’

‘Typisch, apart wel,’ denk ik, terwijl ik verder loop. ‘Hoeveel munten kunnen er verstopt zitten onder de aarde in een wandelzone langs het water?’ Kennelijk voldoende om deze mannen druk te laten zoeken. Zij doen in ieder geval wel wat voor hun geld. Dat is in mijn ogen beter dan bedelen.