Maandelijks archief: juni 2024

Oranjegekte

Geplaatst op door
Beantwoorden

Nog nooit eerder zag ik het gebeuren in mijn straat, maar nu is mijn straat de enige in de wijk die vol hangt met oranje vlaggetjes en andere attributen. Het kwam langzaam op gang en werd steeds uitgebreider, dat oranjegebeuren. Ik zag mannen met gevaar voor eigen leven op hoge ladders staan tegen lantaarnpalen en bomen om de vlaggetjes te bevestigen, vanaf beneden geopperd door andere mannen met serieuze gezichten. Verrassende is het wel dat er zoveel sympathie is voor ‘hup holland hup’ in mijn straat die grotendeels bewoond wordt door mensen met een tintje.

Ter illustratie van het feit dat voetbal verbroedert zag ik een zwart jongetje in zijn eentje oefenen met een voetbal. Mogelijk gaat hij later het ‘hollandse’ team versterken.

Holland klinkt ook knusser dan Nederland….

Nu maar hopen dat ‘onze voetballers’ op zijn minst een tijdje in de competitie blijven.

Verloren stemmetje

Geplaatst op door
4

Gisteren hoorde ik toevallig op radio 1 dat het de dag was om te stemmen voor het Europese parlement. O, dan ben ik nog op tijd. Ik viste uit de stapel post die ik had ontvangen ter voorbereiding van deze ‘grote dag’ het stembiljet tevoorschijn. Ik wist al waarop ik ging stemmen. Dat is een partij die overeenkomt met de idealen van zowel de SP als de Partij van de Dieren.

Ik liep naar het stembureau dat dit keer gevestigd was in een school voor speciaal basisonderwijs in mijn buurt. Ik liep op mijn beige schoenen langs de fysiopraktijk, waar de therapeute me destijds ontmoedigde aangaande mijn mogelijke herstel van een gamma nail operatie. De therapeute zei dat ze ’te doen met me had, telkens als ze me zag weg strompelen’. Ze zag het somber in dat ik ooit weer normaal zou kunnen lopen, ondanks al mijn inspanningen om te revalideren, en bleef me maar vertellen over een andere patiënt met een vergelijkbare moeilijke herstelperiode als de mijne. Deze vrouw had ervoor gekozen om via nog een operatie de gammanail te laten vervangen door een nieuwe heup en nu liep ze weer als een kievit zonder pijn.

Achteraf denk ik dat ze misschien belangen had in het aanpraten van mensen dat ze beter af waren met een kunstheup, maar dat kan ik niet bewijzen. Ik hoopte dat ze uit het raam keek en zag hoe soepeltjes ik tegenwoordig loop met de gammanail nog steeds in mijn donder. Helaas kreeg ik precies toen ik langs de praktijk liep last van mijn knie en liep ik lang niet zo elegant als ik zou willen. Dat zal je altijd zien. Hoogmoed komt voor de val. Waarschijnlijk keek er ook niemand naar me vanuit die praktijk.

Gelukkig was de kniepijn niet blijvend. Vandaag heb ik meer last van mijn schouder. Ahmad en ik moeten lachen om onze oude dag kwalen die telkens op verschillende plaatsen in ons lichaam opduiken. Pijntje hier en dan weer pijntje daar. Als een oude machine die hier en daar piept en knarst en soms het gevoel geeft dat er hier en daar geolied moet worden. Maar de gewrichten laten zich niet oliën. We moeten leven met de dag en afwachten welk pijntje beweging ons soms geeft en waar.

Matige foto met mobiel. Leuk bekkie.

Maar goed, ik kwam onderweg deze mooie aalscholver tegen die onbeweeglijk bleef staan voor een fotootje en trof in het stembureau een drietal verveelde gepensioneerden achter een paar tafels. ‘Doe maar rustig aan,’ zei de vrouw achter de eerste tafel, toen ik even moest zoeken naar mijn rijbewijs in mijn pasjeshouder, ‘want het is hier niet druk’. Er was inderdaad maar één persoon voor me, ook een oudje.

In de avond zag ik dat mijn stem verloren was gegaan tussen de andere stemmetjes. De Partij voor de Dieren had 1 zetel en de SP 0. Ach ja, het gaat om het idee dat je toch je best hebt gedaan om enige invloed uit te oefenen.

Hoekjes en gaatjes.

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ons internet via de koperen kabel zal binnenkort worden vervangen door glasvezel. Je ontkomt er niet aan.

Ik kreeg een mail van Odido dat ik kon overstappen en recht had op een gratis monteur. Daar besloot ik gebruik van te maken, want het einde van dat koper is sowieso in zicht.

Ik kreeg uit vele hoeken advies en commentaar. Ik zou een stopcontact in mijn meterkast moeten hebben, wat er nu niet in zit. Dit bleek te kloppen. Een stopcontact in de meterkast is nodig. Ook werd er beweerd dat ik daar zelf voor zou moeten zorgen. En mij werd met stelligheid verteld dat vanaf nu iedereen zijn modem in de meterkast moet hebben staan.

Karamba, ik wil helemaal geen modem in mijn meterkast, maar ik wil hem op de vertrouwde plek in de woonkamer, waar de modem via kabels nu verbonden is met onze laptops en de smart tv.

Op internet werd ik niet wijzer. Ik las wat op allerlei forums van mensen die aan het klooien waren met dat stopcontact en die modem. Veel ontevreden klanten, zowel bij KPN als bij Odido.

Ik besloot Odido gewoon te gaan bellen en vernam dat de monteur het stopcontact in de meterkast voor mij zal aanleggen. Bovendien kan ik kiezen of ik de modem in de meterkast wil of ergens anders. Dat moet natuurlijk wel praktisch te verwezenlijken zijn voor de monteur doordat er een duidelijke route is langs plinten e.d. waarlangs de kabel gelegd kan worden. Het is ook van belang te weten dat de monteur niet mag boren in je muren.

Ahmad bedacht een route via de meterkast door een aantal muren heen, de kortste en veiligste route voor de kabel. Je wilt natuurlijk niet dat de kabel met voeten betreden wordt langs drempels van deuren e.d.

Gisteren boorde Ahmad 4 gaten. Wat zou ik beginnen zonder deze man? Daarna ging ik al poetsend en opruimend achter hem aan en kwam in hoeken en gaten waar ik zelden kom, zoals de meterkast zelf. Ik wist dat daar nog veel meuk stond en dat was ook zo en dat alles onder een laag stof en spinnenwebben. Ik had lange tijd niet goed in die kast gekeken, omdat de rotzooi die erin stond (het meeste nog van mijn ex en niets ervan van mij) me tegenstond. Er stonden op de door de vorige bewoner aangebrachte plankjes een tiental plastic flessen met autoshampoo. Ik ben zuinig, maar zelf mijn auto wassen met de hand doe ik niet. Heel veel grote vaten met koelvloeistof, carwax, een trekhaak, oude scharnieren en spijkers en dat alles onder een vette laag stof. We gooiden een vuilniszak vol weg en wat nog bruikbaar was spoelde ik onder de kraan, zodat het er niet meer zo verschrikkelijk verwaarloosd uitzag maar fris en nieuw. De meterkast kreeg een poetsbeurt, evenals mijn trapkast. Wat een rommel en stof ook daar in hoekjes! En tenslotte achter mijn ‘secretaire’ (sorry voor het bekakte woord, maar zo heet dat massieve ding nu eenmaal) maakte ik ook schoon.

Wat voelden wij ons voldaan. Ahmad had pijn in zijn armen van het boren door de bakstenen muren en ik had spijt dat ik had schoongemaakt op mijn nieuwe beige schoenen. In het heetst van de strijd vergeet je wat je aan hebt en maak je schoenen of kleding vies. Ahmad komt er ook weleens achter dat hij heeft staan tuinieren op zijn huisslippers. Maar dat mag hem de pret niet drukken.

Maandag komt de monteur. Ik ben trots dat wij alles zo goed hebben voorbereid voor hem.

Meeuw in mijn huis

Geplaatst op door
2

Ik ben vandaag vrij vroeg beneden en zie direct een meeuw op de tuintafel staan. Het is een mooi gezicht. Meeuwen zijn heel wit en zien er fris en schoon uit. Maar dat geldt niet voor wat er uit hun meeuwenkontjes valt! Zij poepen grote klodders en laten daarbij vlekken achter die moeilijk te verwijderen zijn, vooral als ze al wat ingedroogd zijn.

Ik jaag de mooie maar overlast gevende vogel weg, maar tot mijn verbazing vliegt hij niet weg maar wandelt hij door mijn tuin en neemt dan plaats op de rand van een grote pot met koriander.

Ik bekijk de tafel en de stoelen en zie dat deze vol zitten met klodders…..Ik zeg het woord niet, want anders krijg ik reacties dat dit wéér een poepverhaal is.

Ik denk niet langer na, maar pak snel een natte poetslap om de uitwerpselen op de weerbestendige stoelkussentjes en tafel weg te poetsen voordat het helemaal is ingedroogd. Ik besef dat ik daar sta in mijn onderbroek en een t-shirt en hoop maar dat ik geen toeschouwers heb. Ik verwacht het niet vanwege het vroege uur op zondag. Het lukt me niet erg goed om de verschrikkelijke vlekken weg te werken.

Dan ga ik toch maar naar boven om even een broek aan te trekken. Ahmad is ook inmiddels wakker en ik vertel hem over de meeuw. ‘Die jaagde ik eerder in de ochtend ook al van de tuintafel,’ zegt hij. (O, vandaar die al ingedroogde vlekken op de tafel en stoelen, denk ik dan)

Als ik beneden kom zie ik de meeuw nog steeds door de tuin lopen. Ik wil hem wegjagen, maar hij vliegt niet op. In plaats daarvan lopen we rondjes om de schuur en probeer ik hem te foppen door ineens van de andere kant te naderen. Ik bedenk me dat het dier misschien niet kán wegvliegen en besluit de poort van de tuin open te doen, zodat hij daardoor kan verdwijnen. Maar in plaats daarvan loopt de meeuw mijn huis in!

Potverdikkeme, niet op mijn Perziche tapijt, denk ik dan en ik jaag hem naar de betegelde keuken en dan de bijkeuken in. Nu is het zaak om hem via de deur van de bijkeuken naar buiten te krijgen. Dat lukt gelukkig als Ahmad me komt helpen en we de deur naar de gang vanuit de keuken hebben gesloten.

Even later zie ik de meeuw lopen op het grasveld voor mijn huis. Hij vliegt nog steeds niet op. ‘Misschien kan hij niet vliegen,’ zeg ik tegen Ahmad, ‘en moet ik de dierenambulance bellen.’ ‘Ik ga wel even kijken of hij kan vliegen,’ zegt Ahmad. Hij loopt naar de meeuw en maakt een dreigende beweging. Dan vliegt de meeuw weg. Ik zie dat deze meeuw, net als een vliegtuig, een vrij lange periode nodig heeft om op te stijgen. Mijn omheinde tuin was kennelijk te klein om weg te kunnen vliegen. Hij had een langere startbaan nodig.