Vanmorgen zou ik eigenlijk niet mee gaan wandelen. Het was weer tijd om henna in mijn haar te smeren en in de regel loop ik daar dan tot het einde van de middag mee rond. Ik probeer de henna altijd zo vroeg mogelijk in te doen zodat deze lang kan intrekken. Hoe langer, hoe dieper rood het resultaat.

Maar vandaag dacht ik: wat kan het me schelen. Ik wil wandelen. Dan die henna maar wat later. We gingen op pad zonder te weten waarheen vandaag. We zijn allebei nu wel wat uitgekeken op het uitgebreide rondje dat we de laatste tijd wandelen. Nu maar eens de andere kant op.

Vroeger was er een heuvel beneden aan het dorp (richting Malaga) waar je nog kon wandelen langs paden. Het was een braak liggend natuurgebied met een ruïne en een vervallen huis dat in die tijd bewoond werd door krakers (niet het huis wat ik laatst liet zien). Wij wandelden daar graag, omdat je weleens verrast werd door mooie vogels, zoals de hop.

Maar op een goed moment heeft men een hek gebouwd rond dat hele gebied (de hele heuvel). Je mag er niet meer in en kan er alleen nog maar omheen lopen. Voor ons jammer maar voor dat kleine stuk natuur een zegen! Nu kan de daar aanwezige flora en fauna ongestoord doen wat ze doet, niet gehinderd door haar grootste vijand (de mens). Als we naar binnen gluren door de mazen van het hek, zien we dat alles welig groeit en bloeit daarbinnen. Jammer dat er niet ergens een gat in het hek zit, zodat we even naar binnen kunnen en daar even rondlopen. Het is zondagochtend en nog stil. Het zou niet gek zijn om daar de hop weer aan te treffen in de mooie hoge oude bomen daar. Maar waar er gaten zitten in het hek, zijn deze netjes dicht gemaasd met veelal prikkeldraad. Het is dus zeker niet de bedoeling dat het tweebenige monster het terrein betreedt!

We genieten van de mooie wandeling. Het is heel helder weer met een mooi zicht op de omgeving rondom. Ik steek hier en daar de lens van mijn cameraatje door de mazen van het hek en maak enthousiast foto´s. Ik wil overbrengen wat dit nu al een paar jaar ongerepte lapje natuur mij doet.

Thuis gekomen vallen de foto´s wat tegen. Ze dekken niet het gevoel wat ik had bij het zien van al het moois. Maar ik heb er toch maar een klein filmpje van gemaakt. Voor de geduldige liefhebber.