Al eerder schreef ik over mijn broer Hans dat hij verstandiger was dan ik, toen we klein waren. Hij was nogal stil thuis. Hij zei daarover: ´Ik zeg niets, dan heb ik ook niets te verantwoorden´. Daarmee bleef hij buiten schot, als het op straf aankwam. Ik was meer de flapuit, die dat vaak achteraf moest bezuren.

Ik schrijf doorgaans met veel plezier in mijn weblog. Mijn motivatie daarvoor is niets anders dan het plezier van het schrijven zelf. Als er mensen zijn die mijn stukjes met plezier lezen of die er zelfs wat aan hebben voor zichzelf, dan is dat meegenomen. Ik pretendeer niet dat mijn verhalen, filmpjes of fotootjes spannend zijn of bijzonder interessant. Juist niet. Ik wil eigenlijk zeggen met wat ik schrijf (als er al een ´boodschap´ in zou zitten), dat het leven mooi is voor een ieder die dat zien wil en dat geluk niet zit in het beleven van veel spannende avonturen. Het simpele leven van alledag kan al gelukkig maken, want het geluk zit in kleine dingen, zoals de liefde van en voor mensen en dieren om je heen en al het moois dat er nog te zien is. Dat allemaal ondanks het feit dat de mens de wereld om ons heen aan het bederven is op velerlei manieren.

Ik schrijf geen berichten op twitter en instagram en ik zit niet op facebook. Ik schrijf alleen in dit weblog, omdat ik me hierin vrij voel om te schrijven wat ik wil in mijn eigen domein. Mensen kunnen mijn weblog bezoeken of niet en niemand is verplicht mijn stukjes te lezen. Ik neem aan dat mensen die mijn geschrijf niet interessant vinden niet de moeite zullen nemen om mijn weblog te bezoeken. Het laatste wat ik wil is mensen ergeren of pesten met mijn stukjes. Dat blijkt nu toch gebeurd te zijn.

Ik was er even stil van. Ook al weet ik dat de kritiek onterecht is en dat ik hier mag zeggen wat ik wil (tenzij ik daar ongevraagd anderen in betrek die dat niet willen, maar dat doe ik niet). Ik schrijf voor mezelf en vanuit mezelf en neem de lezer mee in de de wereld zoals ik die zie en beleef. Daar kan je je in herkennen of niet. Ik had een paar dagen geen zin om te schrijven. Maar ik heb me herpakt. Ik ga gewoon door met waarmee ik al een tiental jaren bezig ben, schrijven in mijn weblog.