Huis in de natuur (voorpret)

Na het zien van een aantal teleurstellende woningen die te koop waren in het dorp Guadalcanal, hebben wij nu een huis gezien waar we allebei heel enthousiast over zijn. Ik ging steeds meer in de richting van een huisje buiten het dorp denken en dat deed Ahmad ook. We kwamen op internet een huis tegen dat al lange tijd te koop staat. Het is een heel aardig huisje dat geheel geïsoleerd staat in de natuur met een lap grond erbij met olijfbomen en fruitbomen. Het staat waarschijnlijk al zo lang te koop omdat het zo ver weg is van alles en niet interessant voor voor mensen die niets te zoeken hebben in het dorp Guadalcanal. Naar Guadalcanal is het maar 3 km en dat is voor Ahmad en zijn dochter heel gunstig. Er zijn in de verste omtrekken geen snelwegen in de buurt en er is geen lichtvervuiling, zodat je de sterren goed zal kunnen zien.

Ahmad heeft al contact opgenomen met de makelaar. We gaan het eerst in het echt bekijken en dan zal hij besluiten of hij zijn huis hier verkoopt en gaat verhuizen naar de campo, waar zijn hart ligt. We zijn allebei enthousiast.

Ik zal foto´s plaatsen zodra wij erheen gereden zijn om het in het echt te bezichtigen (als hij besluit om het te kopen).

Zeker is dat we allebei bereid zijn afscheid te nemen van de atico in Alhaurin de la Torre. We hebben 10 jaar mogen genieten van deze omgeving en eigenlijk alles wel gedaan wat er hier te doen is. We verheugen ons heel erg op een rustig leven in de natuur met een moestuin en kippen. Jawel kippen! Want als wij weg zijn kunnen de kippen naar de campo van zijn dochter. Als wij er niet zijn kan haar partner A de fruitbomen en olijfbomen verzorgen en de moestuin en zij mogen dan natuurlijk van de opbrengst genieten. A en Ahmad zijn allebei boeren met veel liefde voor de campo. Ik kan misschien ook een handje helpen en veel leren.

Voorpret met zere en suffe hoofden

Genieten in tuin van bloemetjes en bijtjes tijdens het ontbijt

Vanmorgen stond ik op met een suffig en pijnlijk hoofd. Ook Ahmad heeft last van branderige ogen en enige hoofdpijn. Morgen gaan we met vakantie. Gelukkig is het een relaxvakantie in de natuur. Er zijn twee fietsen tot onze beschikking daar. ‘Maar in het ergste geval gaan we helemaal niet veel fietsen en lopen we alleen arm in arm in de omgeving,’ zeg ik. Hoe dan ook, annuleren zit er niet in. Dus ik rijd morgen gewoon naar Ulvenhout, na eerst even langs Hendrik Ido Ambacht te zijn gereden voor het afleveren van een presentje voor mijn jongste dochter, die gisteren ook jarig was. 35 Jaar! Net als haar tweelingbroer.

Ondanks onze ‘malestar’ hebben we heel veel zin in deze vakantie?‍♀️?‍♂️