Al een tijdje terug heb ik gestemd, omdat dit ook per post kon voor mij als 70-jarige. Ik bracht mijn stem vrij impulsief uit (nadat ik wel de stemwijzers had ingevuld en partijprogramma’s had bekeken) en keek daarvoor en daarna ook naar enkele verkiezingsdebatten. Nadat ik die bij Pauw allemaal gezien had en de politici ook al diverse keren had voorbij zien komen in spotjes op tv en andere programma’s, vond ik het wel genoeg. Ik had immers mijn stem al gegeven. Ik verwacht dat er na de verkiezingen niet veel gaat veranderen als de VVD inderdaad de grootste partij zal zijn, zoals nu voorspeld wordt. Rutte heeft nu al aangekondigd graag te willen samenwerken met Wopke. Dus dat belooft niet veel verandering in het regeringsbeleid van de komende jaren.

Maar vandaag had ik even tijd en besloot ik voor mijn eigen informatie het slotdebat tussen de acht grootste partijen nog even terug te kijken via NLZiet. Ik wilde zien of ik nog steeds achter mijn stem op de SP kon staan. Ik heb namelijk nu gemerkt dat ik qua ideeën ook wel op GroenLinks had kunnen stemmen. In wezen maakt het me niet zoveel uit. Ik zou het fijn vinden als links een samenwerking zou aangaan en dat lijkt ook de bedoeling te zijn van de partijleiders.

Tot mijn genoegen merkte ik op dat ik, ook weer in dit laatste debat, erg ingenomen was met de manier van reageren van zowel Lilian Marijnissen als Jesse Klaver. Zij waren in mijn ogen wel de toppertjes. Heerlijk om te zien. Zelfs de man van de Christen Unie kon ik wel waarderen. Het meeste vertrouwenwekkend zijn voor mij de ideeën van de SP en GroenLInks, ook al om de manier waarop deze worden aangedragen. Ik verkneukelde me een beetje over de manier waarop Marijnissen pedantje Kaag ‘diste’.

Ja, dat was even smullen van die debatten. Ik hoop nog steeds dat de verkiezingsuitslag onverwacht anders zal zijn dan verwacht. Maar dat is waarschijnlijk wishfull thinking.