Vanmorgen gingen we samen boodschappen doen. We hebben afgesproken dat we voortaan een beetje vooruit zullen denken over wat we willen eten zodat we om de zoveel dagen boodschappen kunnen doen met de auto in plaats van met de fiets.

Ik heb mijn gewone Nikes verwisseld voor mijn andere Nikes Pegasus die veel meer demping hebben voor de voet, in de hoop dat ik daarmee beter zal kunnen lopen zonder kniepijn. En werkelijk, ik loop ineens veel beter en vrijwel zonder pijn. Als ik door de Action loop op zoek naar een melkklopper en tandpasta voel ik me alsof ik vleugels heb, zo licht lijk ik ineens te lopen. Ik merkte vanmorgen al dat het beter ging met mijn knie. Het gevoel ineens ergens te lopen zonder pijn komt als een verrassing. Ik besef dat alles wat je kan doen met je lichaam, zoals lopen, iets pakken, kunnen zien en horen helemaal niet vanzelfsprekend is maar iets om dankbaar voor te zijn. Ik voel me dankbaar.

Het is nu precies twee weken geleden dat ik het ongeluk kreeg. Voor het herstel van een zwaar gekneusde knie staan twee tot drie weken. In pechgevallen kan het 6 weken duren of langer. En nu ben ik al een stuk gevorderd met mijn herstel!

Ik realiseer me dat ik naarmate ik ouder ben geworden steeds minder vertrouwen heb gekregen in het herstel van mijn eigen lichaam en ook in medici. Telkens als ik iets heb denk ik ‘misschien blijf ik er dit keer in’. Dan zie ik mijn karkas als een oude auto die niet meer op te lappen is.

Dat had ik helemaal niet toen ik jonger was. Ook toen viel ik regelmatig en had ik allerlei ongelukken, maar nooit maakte ik me zorgen of het wel goed zou komen. Ik kan me herinneren dat ik meestal mijn moeder troostte als ik iets had in plaats van dat zij mij troostte. ‘Het komt wel goed, mamma.’

En nu ben ik een soort hypochonder die bij elk pijntje het ergste verwacht en erover loopt te zeiken. Zo wil ik helemaal niet zijn. Ik wil het vertrouwen in de lichamelijke veerkracht (zelfs van een oudere) niet verliezen. Blijven geloven in de natuurlijke genezingskracht van het lichaam. ‘Tijd heelt alle wonden’ luidt het gezegde en indien niet, dan is het goed om te blijven genieten van wat nog wel kan. Tot het einde…..Dat neem ik me nu voor.

En voorzichtig zijn en goed opletten wat je doet is natuurlijk ook verstandig. Van je fouten leer je.