Vandaag is het mooi weer met een schitterend helder zicht, maar er staat ook een straf windje.

Ahmad is van zijn plasbuis af en beweegt zich nu veel beter. Terugkijkend op de operatie kunnen we constateren dat we een aantal dingen niet slim hebben aangepakt.

Ahmad kreeg telefonisch zijn oproep voor de operatie en heeft niet goed begrepen waar hij zich moest melden voor de operatie. Met als resultaat dat we anderhalf uur in een verkeerde wachtkamer hebben zitten wachten. Gelukkig kon hij ondanks dat nog wel dezelfde dag geopereerd worden.

Toen hij geopereerd werd had ik beter met mijn zieke kop naar huis kunnen gaan. Ik heb uren zitten wachten tot hij terugkwam uit de operatie en dat had verder eigenlijk geen nut. Ik had na afloop zo nodig vanuit huis weer naar het ziekenhuis kunnen rijden (20 km), maar dat was niet eens het geval.

Achteraf gezien had hij de plasbuis al eerder kunnen laten verwijderen. Dat deed hij pas na 5 dagen en dat gaf hem onnodig lang ongemak en pijn.

Gisteren was hij vergeten de papieren van het ziekenhuis mee te nemen naar de dokterspost (waar de katheter verwijderd zou worden). De dienstdoende verpleegster zei dat ze niets mocht doen zonder instructies van de chirurg. Als gevolg daarvan rende ik op en neer van de ene kant van het dorp naar de andere kant om de papieren thuis op te halen. Toen ik met mijn tong op mijn schoenen terug kwam was ze al bezig de katheter te verwijderen. Wat bleek was dat ik voor niets de papieren had opgehaald, omdat de instructies van de chirurg ook in het computersysteem te zien waren. Ze verontschuldigde zich hiervoor bij mij, maar ik deed het af met dat ´het een goed work-out voor me was geweest´.

Ahmad en ik concluderen dat we het voortaan anders zullen doen, maar waarschijnlijk is er helemaal geen volgende keer. Gelukkig niet!