Onze vroegere buren gingen altijd met een boodschappenkarretje naar de Supeco (supermercado economico), niet ver van ons huis gelegen. Jaren geleden zijn wij daar ook een keer heen gegaan om te kijken of het wat voor ons was. Het zag er rommelig uit en de uitgestalde waren lokten ons niet. Beetje ´miserable´ vond Ahmad het toen.

Vandaag maakten wij onze gebruikelijke ochtendwandeling. We hadden maar een paar boodschappen nodig. Een klein komkommertje, een klein potje ligeresa (mayonaise die minder vet is dan de echte) en koekjes voor ons koekiemonster.

´Zullen we eens kijken wat er allemaal te koop is in de Supeco?´ stelt Ahmad voor. En dat doen we. We zijn verrast door wat er allemaal te koop is. Het is een enorme supermarkt en de schappen zien er nu verzorgd uit. Ik ben niet iemand die bij elk boodschapje kijkt naar wat het kost, maar van sommige dingen weet ik de prijs. Bijvoorbeeld die van de Nutella bij Mercadona, omdat de prijs heel groot op de deksel van de (kleine) pot staat. Ik zie bij de Supeco een twee keer zo grote pot staan voor slechts een eurootje meer. Ook zien we kruiden in grote potten, zoals korianderzaad en paprikapoeder, wat wij veel gebruiken. Ze verkopen echt alles, van verse producten tot broodroosters en zelfs kachels.

We herzien ons oordeel over deze Supeco. ´Die Antonio was nog zo gek niet,´ zeg ik. ´Die mensen wisten toen al waar ze moesten zijn.´

Meer avonturen beleven we hier niet, maar is dat nodig? Het leven is mooi zoals het is. Ik wordt al blij van deze simpele muurdecoratie in de verte. Het is maar waar je je aandacht op richt.