Voor mij was het een eitje om de QR code te downloaden in mijn telefoon. Door gewoon in te loggen met mijn digD in de Corona Check app kwamen de exacte data van mijn vaccinaties tevoorschijn en door de stappen verder te volgen daarna een mooie QR code.

Maar zo gecompliceerd als het was om vaccinaties te regelen voor de man naast me, die zijn domicilie in Andalusië heeft, zo mogelijk nog ingewikkelder was het om de begeerde QR code daarna in zijn telefoon te krijgen.

Hij heeft een oude digD (uit 2008) waarbij hij kan inloggen zonder sms-code. Maar om te kunnen inloggen in de Corona Check app met een digD is een ‘digD met sms-controle’ vereist. En die heeft hij niet. Een lieve meid legde me aan de telefoon uit dat hij daarvoor een nieuwe digD moet aanvragen, want in een bestaande digD kan je niet zomaar een telefoonnummer invoeren voor een sms controle.

Normaal vraag je zo een nieuwe digD aan via internet en dan krijg je de activeringscode thuis gestuurd. Maar iemand die zijn adres buiten Nederland heeft krijgt dat niet, maar moet naar een ‘digD balie’ gaan in een gemeentehuis. Maar die zijn maar in een paar gemeentehuizen in Nederland voor handen. Niet elke gemeente heeft een digD balie. Den Haag gelukkig wel, maar dan moet je een afspraak maken en dat kon pas eind augustus. We gingen gisteren voor niks naar het centrum van Den Haag, waar we dachten zonder afspraak naar de digD balie te kunnen gaan. Maar de portier vertelde ons dat dit niet zomaar kon. Buiten in de wind belde ik alsnog voor een afspraak en hoorde dat dit pas over lange tijd kan..

Dat was niet de bedoeling. Dus ik ging thuis kijken waar dat eerder zou kunnen. Ik belde Montferland op goed geluk. Daar kreeg ik een grote mond van een vrouw. Ze beweerde dat mijn gevaccineerde man alleen aan de balie daar kon verschijnen met een schriftelijke negatieve coronatest. Vanwege de hoge besmettingsgraad in Spanje. ‘Weet u wel hoe erg het daar is?’ Schreeuwde ze aan mijn oor. ‘Maar hij is helemaal niet in Spanje. Hij is al 10 maanden in Nederland.’ Dit geloofde ze niet zomaar. Ik kon dat wel zeggen, maar wie zei dat het waar was. ‘Hij is in Nederland twee keer gevaccineerd.’ ‘Wanneer dan?’ vroeg ze ongelovig. ‘In mei en juni.’ ‘Maar misschien is hij daarna weer naar Spanje geweest,’ zeurde het mens verder. ‘Nee, dat is hij niet! Hij wil graag naar Spanje en daarvoor heeft hij een vaccinatiebewijs nodig,’ probeerde ik weer. Toen hing de vrouw zonder iets te zeggen op. Wat een koude douche was dat.

Terwijl ik aan het bijkomen was van het onbehouwen gedrag van de vrouw, keek ik verder. En ik zag dat je in Bergeijk (NB) naar de digD balie van het gemeentehuis kon zonder afspraak.

Vandaag reed ik helemaal van Den Haag naar Bergeijk, gelegen nabij het goede oude Eindhoven, waar ik een belangrijk deel van mijn jeugd (de puberteit) mocht doorbrengen. Ahmad genoot van het lieflijke Brabantse landschap. Als er een grond is waar ik een thuisgevoel ervaar, dan is dat toch wel de zandgrond van Brabant, waar ik ook geboren ben. Gewapend met de activatiecode voor een nieuwe digD voor de man naast me, reed ik terug naar ons Haagje, wat ik overigens steeds minder ervaar als ‘ons Haagje’. Ik vind de binnenstad achteruit gaan. En na de vernieling van Kijkduin en met in het vooruitzicht de totale vernieling van onze groene buurt, voel ik me steeds minder Hagenees.

Thuis wachtte ons nog een onaangename verrassing. Ahmad kreeg enkele malen een foutmelding bij het inloggen in zijn nieuwe digD. We snapten daar niets van. Twee keer werd hij voor een kwartier geblokkeerd. Ik belde de helpdesk en kreeg een lief geduldig meisje met een vertrouwd Brabants accent (toevallig). Ze nam met ons de stappen door en weer kreeg Ahmad de foutmelding. Zij leidde hieruit af dat in ieder geval zijn nieuwe gebruikersnaam wel herkend werd. Maar hij had waarschijnlijk een fout wachtwoord ingevoerd (dus niet hetzelfde als wat hij had ingevoerd bij zijn aanvraag). We waren de wanhoop nabij. Wist ze iets van de papieren QR code als alternatief? Ja, dat wist ze ook. Ze gaf me een telefoonnummer waar je die kon aanvragen. Maar ook die krijg je niet zomaar. Deze wordt naar je officiële huisadres gestuurd. En voor Ahmad is dat Malaga.. Ik bedankte het lieve meisje vriendelijk voor haar moeite.

Intussen had Ahmad ontdekt dat hij inderdaad een fout wachtwoord had ingevoerd. Een verkeerd jaartal in zijn wachtwoord.

Hij voerde het goede wachtwoord in en jawel! Om een uur of 5 inde middag, na een dag rijden en strijden, had ook deze man de begeerde QR code in zijn telefoon.

Hoezee, hosanna, alhamdulillah.?