In de media, in zalen en in musea en overal waar je maar kijken wil vind je talent: mensen die iets kunnen en dit dan vertonen om anderen te vermaken of om nuttig te zijn. Mensen en dieren zijn creatief en vindingrijk.
Sommigen worden bekend en verdienen een aardige boterham met hun talenten en vaardigheden. Anderen zijn creatief en talentvol zonder dat dit wordt opgemerkt door een groot publiek. Er is heel wat talent te vinden tussen de schuifdeuren. Haha, waar vind je die trouwens nog? Schuifdeuren tussen de eetkamer en zitkamer, dan wel tussen een woonkamer en een slaapkamer. De meeste mensen hebben die schuifdeuren al laten verdwijnen in hun huizen en hun doorzonkamers opengebroken. Nieuwe huizen hebben helemaal geen schuifdeuren maar een open keuken, zodat je ruimte kan besparen en mensen onterecht het gevoel kan geven dat hun woonkamer riant groot is. Dus er is weinig sprake meer van talent tussen de schuifdeuren, maar nog steeds is er wel verborgen talent. Ik houd daarvan. Het is zo verrassend en zo verfrissend en meestal ook heel origineel.
Vanmorgen kwam ik achter een verborgen talent van mijn jongste zoon: hij verzint verhaaltjes voor het slapen gaan voor zijn kind(eren). Nu nog voor maar één kind, want de jongste is er nog te klein voor. Vandaag mocht ik luisteren naar de verhalen die hij zoal, al fantaserend, weet te verzinnen. Hij vertelde er drie, bijgestaan door zijn oudste, die zich de verhalen heel goed kan herinneren tot in de kleinste details. Zo zijn kinderen. Ze houden van verhaaltjes en vinden het helemaal niet erg als verhalen een paar keer terugkomen. Ik kan me herinneren dat mijn oudste (die ik voorlas uit de Donald Duck) graag dezelfde verhalen een paar keer wilde horen en dat zij me vaak kon aanvullen, omdat ze bepaalde zinnen letterlijk in haar kleine koppie had zitten. En zo ook mijn kleinkind.
Het was heerlijk om naar zijn grappige verhalen te luisteren. Ik genoot er net zoveel van als zijn dochtertje en ik zag dat zijn vrouw het ook leuk vond om te luisteren. Ik wist wel dat hij welbespraakt was en een topverkoper met een fijne stem en dat hij vroeger al een talent had voor het imiteren van stemmen en accenten. Hij was zo grappig dat ik soms dacht: moet hij geen standup comedian worden. Maar niet iedereen is er happig op om op een toneel te staan. Dus de grappen en grollen waren alleen te horen in de huiselijke kring en waarschijnlijk onder zijn vrienden.
En datzelfde geldt voor zijn leuke kinderverhalen. Ze zijn in mijn ogen zoveel leuker dan de verhaaltjes die je kan lezen in de kindervoorleesboekjes. Ik zeg: ‘Waarom schrijf je geen kinderboeken? Je verhalen zijn zo leuk.’ Nee, dat ziet hij niet zitten. Dus zijn talent blijft een verborgen talent. Maar als moeder ben ik heel trots dat hij dit te bieden heeft aan zijn kinderen en ook aan zijn partner, die meegeniet van zijn verhaaltjes.
Zijn stemgeluid is ook opgemerkt door een aantal mensen en hem is gevraagd om zich te lenen voor het inspreken van reclame. Maar daarmee is hij evenmin bezig. Hij hoeft niet zo nodig zijn talenten naar voren te schuiven. Hij laat af en toe wat van deze talenten zien aan ons en gebruikt ze in zijn werk. Meer niet. Mijn toppertje.