Vandaag kreeg ik een whatsappje van mijn middelste kleinzoon (19 jaar). Of het wel goed met me was. Want hij had gehoord dat er grote stormen en overstromingen waren in Spanje. Ik vind dat bijzonder lief. Dat een jongen van zijn leeftijd eraan denkt om te vragen naar het welzijn van zijn oma.

Ik kon hem geruststellen. Het gaat hier goed met ons. De lucht is grijs en er valt af en toe nog regen. Maar na de nacht met 20.000 bliksemschichten en 80 liter water is het hier in ons dorp rustig, maar nog wel grijs en regenachtig. Dat is een zalfje voor de natuur.

Wij hebben dus tot op heden geluk gehad. De ramp valt dit keer ten deel aan Valencia, Alicante, Madrid en Álora (inde provincie Malaga), waar de rivier de Guadalhorce uit zijn oevers is getreden. Vooral in Valencia is het een grote ellende en zijn er al 62 doden geteld en nog veel vermisten.

Gezien de enorme droogte hier in de provincie Malaga van de afgelopen jaren had deze ellende even goed ons kunnen treffen.

Het weer is door de klimaatverandering zo onvoorspelbaar geworden, dat je niet weet waar je veilig zou kunnen zijn. Er komt nu zware regenval voor in woestijnen en er heerst een subtropische temperatuur in noordelijke landen als Scandinavië.

Ik heb een dubbel gevoel over onze ´veilige´ situatie van dit moment. Aan de ene kant ben ik blij dat het ongeluk ons hier niet heeft getroffen, ook al was de ellende behoorlijk nabij (tot in Álora). Het is niet leuk om te beseffen dat anderen meer ´pech´ hebben gehad. Er zijn naast de doden nog veel vermisten in de Valencia. Elektriciteit is afgesloten en er is op veel plaatsen geen internet. Toeristen zitten daar ´gevangen´ omdat er geen vliegtuigen vertrekken. De schade is nog niet te overzien. 😞