Vandaag maakten we een korte wandeling in de Uithof, waar we een ooievaar zagen om daarna direct door te lopen naar het winkelcentrumpje in onze buurt.

Bij de Action zie ik een opvallende verschijning. Het is een jonge moslima met wijde kleding en een grote hoofddoek. Op haar hoofd draagt zij een koptelefoon die zij aan beide zijden versierd heeft met witte strikjes. Het is een grappig en vrolijk makend gezicht haar zo van achteren te zien.

Even later bij de kassa van de Action staat ze voor me. Het is een lange verschijning. Haar gezicht oogt als Indonesisch. Aan haar schouder bungelt een katoenen tas met het opschrift ‘moskee An-Nur’ en de achtpuntige ster.

Ik heb mijn camera bij me en ik popel om een foto van haar te maken. Ze heeft zo een mooie ‘uitstraling’ en zij doet me een beetje denken aan het schilderij dat ik maakte van een geisha.

Even later zie ik haar buiten bij het fietsenrek staan met haar wat minder opvallende en kleinere vriendin naast zich. Ik wil bijna stiekem een foto maken van achteren, maar ik bedenk me. Ik loop naar haar toe en zeg dat ik haar zo mooi eruit vind zien en of ik een foto mag maken. Ze kijkt me lang aan zonder te antwoorden met een heel vriendelijk en zacht gezicht. Ik begin me af te vragen of ze me wel verstaan heeft en zeg dan: ‘Do you speak English?’ Dan lacht ze en zegt: ‘Ik versta gewoon Nederlands, hoor’. Ik begrijp dan dat ze gewoon lang moet nadenken hoe mij te antwoorden zonder me af te wijzen. Ik zeg: ‘Ik weet dat je moslim bent en ik begrijp het als je niet wilt dat ik een foto maak’. Dan zegt ze een beetje verlegen lachtend: ‘Nee, liever niet’. ‘Dan doe ik het ook niet,’ zeg ik.

Even later komt zij net de AH binnen als wij eruit lopen. We groeten elkaar vriendelijk.

Thuis fantaseer ik wat zij aan het luisteren was via haar mooi versierde koptelefoon. Ik gok op Koranrecitaties. Misschien is zij wel Koran hafiz (iemand die de hele Koran uit haar hoofd kent).