Ik weet weinig te schrijven. Ik kan het hebben over het weer, dat hier ook wisselvallig is, maar veel lekkerder dan in NL. Ik kan het hebben over wat we zoals doen hier. Niet veel bijzonders. Ik kan meningen gaan geven over de wereld om ons heen en de mensen. Alles is mogelijk, maar er is al genoeg te vinden op dat gebied.

Het merkwaardige is dat de mening van een bekend persoon tegenwoordig als belangwekkender wordt gezien dan die van een ´nobody´. Het is niet van belang in hoeverre een persoon verstand heeft van een bepaald thema. Belangrijk is dat mensen de persoon ergens van kennen (de persoon is bijvoorbeeld schrijver of columnist of influencer). In dat geval willen mensen graag weten hoe die persoon denkt over een bepaald onderwerp.

Vanmorgen had ik het met Ahmad over ons beroepsverleden. Daarop kwamen we toevallig doordat we het hadden over een heel simpel recept voor spaghetti. Ahmad kende dat recept uit de tijd dat hij werkte in een restaurant met Italiaanse specialiteiten. ´Je hebt heel wat verschillend werk gedaan,´ zeg ik tegen hem. Ja inderdaad, bevestigt hij en hij heeft overal wel wat geleerd dat waardevol was.

´Ik heb niet zoveel verschillend werk gedaan als jij,´ zeg ik. Maar ik heb uit al het werk dat ik deed wat buiten mijn vak lag ook veel geleerd. Ik heb geleerd hoe het is om ´nederig´ werk te doen, toen ik werkte in kantines en in de schoonmaak terwijl ik mijn master psychologie al op zak had. Ik heb veel les gehad in nederigheid. Ik merkte in een ziekenhuis waar ik schoonmaakte dat ik niet gegroet werd door een verpleegster. Ze had een ander ´werkuniform´ dan ik en zo was het onderscheid duidelijk te zien. Zij voelde zich hoger in de hiërarchie dan ik en hoefde mij dus niet te groeten.

Ik vertelde na mijn studie vrijwel nooit iemand dat ik drs was en gebruikte mijn titel ook nooit onder brieven en dergelijke. Ik zat tussen het andere schoonmaakpersoneel en gedroeg me alsof ik nooit anders had gedaan.

´Het werken in deze beroepen heeft mij nooit verbitterd gemaakt´, zeg ik. ´Ik deed het met overgave, zoals ik elk werk doe. Het heeft mij wel één ding geleerd. Voor mij is niemand, maar echt niemand, meer waard dan een ander. Voor mij maakt het echt niet uit wat voor status iemand heeft. Zo heb ik mijn kinderen ook opgevoed. Ik vond hun karakter belangrijker dan hun prestaties.´ Ahmad knikt bevestigend. Hij denkt er ook zo over.

Zelfs is het zo dat ik misschien nog meer waardering heb voor mensen die met hun handen werken en iets ambachtelijks doen dan mensen die andere beroepen uitoefenen. Denk je in hoe leeg de schappen van de winkels zouden zijn als er geen boeren waren, die groenten verbouwden en vee hielden. Als de fabrieken geen personeel hadden. Hoe zou het zijn als er geen huizen werden gebouwd, geen wegen en geen bruggen. Voor mij zijn de werkers met de handen degenen die veel en bijna alles mogelijk maken. Ze verdienen hetzelfde respect als de knappe koppen, die plannen maken voor de uitvoer van het werk.

Tegenwoordig krijgen YouTube influencers en columnisten, die bijvoorbeeld alleen maar tv programma´s bekritiseren, meer aandacht dan ze toekomt, naar mijn idee. Bekendheid wordt gezien als een waarde. Terwijl deze bekendheid dikwijls niet gebaseerd is op inhoud of kennis van zaken.

Zo zo, nu heeft deze ´nobody´ alsnog een mening geventileerd. ?