Vandaag ging onze wandeling zoor het parkje in onze buurt naar het Kruidvat. Ik had paracetamol nodig en lippenstift die in de aanbieding was. Spannender kan ik het niet maken.

We zagen dat het park met de waterkant er een beetje verloederd uit zag. Het is duidelijk dat het groen niet meer zo wordt onderhouden en dat het overal liggende afval niet meer regelmatig wordt weggehaald. De krokussen en de narcissen zijn inmiddels uitgebloeid en worden nu overwoekerd door een lelijke grote plant met kleine witte bloemetjes. Ik weet al dat deze plant de hele zomer zal gaan heersen over het grasveld aan de waterkant, omdat dat vorig jaar ook zo was. Een lelijk en rommelig gezicht.

Als je er oog voor hebt zie je hier en daar nog wel spontaan wat moois bloeien:

Ook ontdekken we dat de brandnetel kennelijk een aantrekkelijke plant is voor lieveheerbeestjes, wat we niet wisten.

We verkennen onze dreef vanaf het begin op de terugweg. Ik heb een brief gekregen dat ze bezig zijn met schilderwerkzaamheden voor de buitenboel in onze straat. Dat verbaasde me, omdat ze immers ook plannen zouden hebben om ons geliefde buurtje plat te gooien. Ik zie nergens steigers en schilders aan het werk, maar wel een omheinde plek waar Smits Vastgoedzorg materialen heeft opgeslagen. Er zitten ook een paar mannen. Waarschijnlijk schaftpauze. Er is wordt dus kennelijk wel gewerkt. We wachten het af. Het blijft een mysterie of de sloop echt zal doorgaan en waarom ze dan zo intensief onderhoudswerkzaamheden plegen aan de huizen en portiekflats die er nog steeds staan. ‘Als ik hier weg moet, dan ga ik,’ zeg ik tegen Ahmad, alsof ik een andere keus zou hebben. Misschien maak ik het niet eens meer mee ?.