Gisteren stuurde ik een appje naar de familieapp in Nederland, die mijn kinderen, kleinkinderen en hun geliefden omvat. Ik had al een tijdje niets van hen gehoord en vroeg hoe het met ze was. Ik weet dat ze het razend druk hebben. Ze werken allemaal fulltime naast de zorg voor hun gezinnen.
Mijn jongste zoon en schoondochter belden mij gisteravond en namen de tijd om te vertellen hoe het met hen was. Daarna vroegen ze hoe het met ons was en wensten ze ons een fijn weekend. Mijn zoon vroeg of wij eigenlijk wel verschil merkten tussen doordeweekse dagen en het weekend en toen moest ik toegeven dat dit voor ons eigenlijk niet het geval is. Alleen de zondagen wijken hier enigszins af van de andere dagen van de week, omdat de winkels dan gesloten zijn. Onze dagen gaan voorbij in een vrij constant en terugkerend ritme. We waren op 6 november 16 jaar getrouwd voor de islam, maar ook dat hebben we niet echt gevierd. We wilden een keer churros gaan eten om het te vieren, maar dat komt er niet van, omdat we steeds helemaal niet zoveel trek hebben in die vette hap en we veel meer genieten van ons zelf gezette kopje koffie met gezonde versnapering op ons eigen terrasje.
Mijn zoon vroeg wat we dan de hele dag deden. Tja, daar kon ik alleen maar op antwoorden dat het een steeds terugkerende routine is met kleine variaties. Ik besefte tegelijkertijd dat dit mijn kinderen in de oren zou kunnen klinken als enorm saai.
Vandaag had ik het daarover met Ahmad. Ik zei: ´Weet je dat ik zo gewend ben aan ons rustige leventje dat ik daar nu aan gehecht ben geraakt en dat het mij heel veel rust geeft? Ik merk dat ik soms zelfs nerveus wordt als we op een dag iets anders moeten doen dan normaal, zoals het maken van een grote reis ofzo´. ´Datzelfde heb ik ook,´ zei Ahmad. ´Laatst was ik gespannen toen ik naar de ITV (APK) moest rijden door het drukke verkeer.´ Dat snap ik heel goed,´ zei ik hierop. We merken allebei dat naarmate we ouder worden we steeds meer behoefte krijgen aan een rustig leven met weinig prikkels. We vinden het niet saai als elke dag in hetzelfde rustige ritme verloopt.
Vanmorgen werd het ook niet spannender dan dat we onze ochtendwandeling gingen maken. Via de lift gingen we de helling achter onze straat af en liepen we buitenlangs het dorp op de ons welbekende weg. Op de terugweg door het dorp bovenlangs wilden we even naar de Supeco voor wat boodschappen. Onderweg groetten wij de andere dorpelingen en dat is altijd leuk.
Het zijn weinig wereldschokkende details die ons opvallen, maar voor ons is dat nieuwtje interessant genoeg. 😉