Gisteren had ik zo een dag waarvan je hoopt dat hij een keer voorbij gaat en dat het morgen beter zal gaan. Ik had in de ochtend geen koffie gedronken maar een glas thee met melk. Al tijdens het ontbijt voelde ik me niet top en er kwam een hoofdpijn opzetten. Ik ging daarna even slapen en dat lukte wel, maar ik werd al vroeg weer wakker met een enorme pijn in mijn knar. Ik wilde me daar niets aantrekken en hoopte dat het minder zou worden toen ik op de fiets vlees ging halen bij een slager zich die een stukje uit mijn buurt bevindt. Het fietsen in de frisse wind hielp niet. Wel werd ik blij van de zonnige en vriendelijke manier waarop ik geholpen werd aan een mooi stuk lamsachterbout. Op de achtergrond hoorde ik de gebruikelijke Koranrecitatie tijdens de ramadan en dat maakt me altijd wel gelukkig. Er werd goed gewerkt door het personeel. Bijna met liefde werden de lamsnekjes en koteletjes door in zwarte plastic handschoenen gehulde handen in de vitrine gelegd. Ik mag graag zien dat mensen hygiënisch en met respect omgaan met voedsel.

De hoofdpijn hield aan, ook tijdens mijn bezoekje aan de buurvrouw en alle andere dingetjes die ik moest doen, zoals een lekkere maaltijd koken. Toen ik bij de buurvrouw was en zij en een andere buurvrouw die ook even langs kwam zeiden dat ze blij waren dat ze niet in mijn schoenen stonden, moest ik wel mijn best doen om te blijven lachen. Sommige mensen begrijpen echt niet waarom wij moslims onszelf dit ‘aandoen’. Maar ik ga er gewoon mee door. Nog 7 dagen na vandaag te gaan.

Ik had geen fut en mijn hoofd werkte ook op halve kracht. Ik kon niet op woorden komen en ik vergat dingen. Op zo een dag duurt het 17 uur lang niets mogen innemen erg lang.

Bij het ontvasten met een sterke kop Pakistaanse thee en mijn appelschijfjes met kaneel en honing en lekkere dadels kwam ik weer bij. Na het eten was ik bekaf maar voldaan. ‘Morgenochtend drink ik weer een gigaglas koffie,’ kondigde ik aan.

En dat deed ik vandaag. Alsnog kon ik na het ontbijt even wegdommelen in hazenslaapjes, maar om 7.30 hield ik het bed voor gezien. Vandaag gaat het een stuk beter en kon ik mijn oude routine weer oppakken. Nederland in Beweging en Koran lezen. De man heeft net gegeten. Straks een spelletje rummikub. We zijn weer in ons oude ritme.