Ik ben iemand die te veel bewaart. Altijd denk ik als ik dingen niet meer gebruik of draag: ‘het kan nog wel eens van pas komen’. En werkelijk, als ik iets zoek voor een reparatie of iets anders, dan heb ik meestal ergens iets bruikbaars liggen. Maar je kan het ook te gek maken.

Vanmorgen zag ik mijn niet al te grote kledingplanken vol liggen met allerhande kleding. Het was een rotzooi. Toen ik daar wat uit plukte had ik een tot op de draad versleten shirt in mijn hand. Ik besloot mijn henna-zondag (elke 2 weken) te gebruiken om alles uit die kast te halen en in een zak te stoppen wat ik zeker niet meer zal dragen. Ik heb nog kleding van meer dan 20 jaar terug. Sommige kledingstukken staan nog steeds goed en zijn van goede kwaliteit. Maar ook bewaarde ik hempies en shirtjes die totaal versleten en uitgelubberd zijn. ‘Kan ik nog wel gebruiken om in te slapen,’ dacht ik dan. Maar hoeveel shirtjes heb je daarvoor nodig? En ook te wijde en nu slecht zittende broeken. Door het fanatieke fietsen is mijn lichaam veranderd. Ik dacht een tijd: ‘Misschien wordt ik weer wat dikker en dan kan ik die broeken weer aan’. Maar ik ben al jaren te dun voor die broeken en ik krimp alleen maar verder. Ik had een zak vol en kon de kleding die over was overzichtelijk opbergen.

‘Wat moet er gebeuren met de zak?’ vraagt Ahmad. Er zit niet veel soeps in, het is een mengeling van nog best goede maar gedateerde kledingstukken en oude meuk. Ik twijfel tussen weggooien of in een kledingcontainer. ‘Ze gebruiken de afgedankte kleding ook wel eens om water tegen te houden bij overstromingen,’ zeg ik. Toch maar in de kledingcontainer dan. Gelukkig koop ik weinig kleding en draag ik mijn kleding jaren.

In gedachten zie ik de berg kleding in Chili die ik een keer op TV zag . Het is nog nieuwe kleding die mensen hebben teruggestuurd na een bij nader inzien verkeerde bestelling via internet. Of de kleding wordt na eenmaal gedragen te zijn teruggestuurd. De winkel gebruikt die kleding dan in de regel niet meer voor de verkoop (kan je nagaan hoeveel winst ze maken om dat niet te hoeven). Waarom de berg kleding in Chili terechtgekomen is weet ik niet. Het was een triest gezicht. De kleding met hun kleurstoffen schijnt ook nog slecht te zijn voor het milieu.

Ik wil niet te veel overkomen als een ‘deugmens’, maar ik vind het continu kopen van telkens andere kledingstukken en het veel weggooien van kleding verspilling van de eerste orde. In gedachten zie ik ook de naaisters en naaiers bezig in ateliers in arme landen (maar even goed in Europa, waar ze ook opgesloten zitten te werken voor een stuiver). Ik wil ze niet onnodig nog meer belasten. Van mij wordt de kledingindustrie niet rijk.

Ik ben nog van de oude garde huismoedertjes die kleding verstellen als die kapot gaat. Ik koop niet snel wat, omdat ik kritisch ben in wat ik mooi vind of lekker vind zitten. Maar als ik iets koop, dan draag ik het af tot het totaal versleten is. Sommige kledingstukken zijn zo oud dat ik nog weet dat ik ze kocht met mijn nu 42 jarige oudste dochter die toen nog een puber was. Ik heb nu net een vest aangetrokken uit die tijd. Mijn dochter wist altijd mooie dingen voor mij te vinden. Het vest heeft een mooie kleur paars.

Morgen of een andere dag ga ik verder met het opruimen van andere kasten.