Tenminste naar mijn mening. Ik noem er een paar:

Dames en heren van mijn leeftijd spreken jongere mannen en vrouwen aan met ´hijo´ (zoon) of ´hija´ (dochter). Ook al is het helemaal geen zoon of dochter. Dat vind ik warm en vertrouwd klinken. Het geeft direct een gevoel van nabijheid, zoals dat in Engeland het geval is wanneer mensen elkaar aanspreken met ´love´ of ´luv´

Het is heel normaal om een ander aan te spreken met ´guapa´ of ´guapo´ (knapperd). Dat hoeft helemaal niet te betekenen dat die ander dus een schoonheid is. Het is gewoon een soort koosnaam, die men lukraak gebruikt. Een uiting van genegenheid.

Als men hier vraagt hoe het ermee gaat, zegt mijn niet (zoals in het noorden) ´Qué tal?´ Hier zegt men ´como estamos?´ (hoe staan we ervoor?). Dat drukt direct een verbondenheid uit. Hier is men zich meer dan in het noorden bewust van het verbindende tussen mensen en legt men minder nadruk op het individu als in het noorden.

Als antwoord op bovenstaande vraag kan je vaak het volgende te horen krijgen: In het Andalusisch ´vamoh palante´ (wat in het Castiliaans wordt uitgesproken als ´vamos para adelante´. Dat wil in het Nederlands zoveel zeggen als ´we gaan vooruit´ of ´we gaan gewoon door´. In het Engels zou je zeggen: ´keep on truckin´´

Als het niet zo goed met iemand gaat, maar deze zich niet wil laten kennen door te klagen, dan zegt men ´vamoh tirando´, wat letterlijk betekent ´we blijven trekken´. Deze uitdrukking doet dan denken aan bijvoorbeeld een paard dat voor een wagen is gespannen. Hoewel het misschien zwaar is, blijft het dier trekken.

Ik houd van deze beeldende taal. Zoals bekend is, spreekt de Andalusiër de s aan het einde van een woord niet uit, maar vervangt deze door een doffe h. Veel woorden worden ingekort, zoals par adelante wordt palante. Boze tongen beweren dat dit zou komen omdat de Andalusiër te lui zou zijn om woorden volledig uit te spreken. Het antwoord van Ahmad el Andalus hierop is heel simpel. ´We zijn niet lui in ons taalgebruik maar economisch´.

Het schijnt overigens niet alleen iets typisch Andalusisch te zijn om woorden in te korten of met elkaar te verbinden. Hetzelfde vindt ook plaats op het eiland Corsica. Daar worden Franse woorden ingekort. En ongetwijfeld zijn er meer voorbeelden te vinden.