Vandaag zocht in naar de openingstijden van de oma speeltuin in Wateringen, de Kinderster geheten. Dit alvast ter voorbereiding op de dagen dat mijn kleindochter hier komt logeren. Er werd een mogelijkheid geboden om me aan te melden. Ik dacht dat het misschien leuk en nuttig kon zijn om op de hoogte gesteld te worden van nieuwtjes omtrent die speeltuin. Dus niets vermoedend meldde ik me aan. Om daarna te ontdekken dat ik nu lid was geworden van Facebook, zodat ik toegang had tot hun Facebookpagina..

Hoho, ik wilde helemaal geen lid worden van Facebook. Ik deel mijn leven al hier in mijn privé domeintje op internet. Ik wil geen vrienden zoeken op Facebook.

Inmiddels was ik al achter de openingstijden van de speeltuin en het adres, het enige dat ik wilde weten. Nu was het zaak om mijn Facebookaccount voor de zoveelste keer permanent te verwijderen. Ik moest spieken in Google hoe dat ook alweer moest. Het is bijzonder gemakkelijk om een account aan te maken in Facebook. En het gekke is dat Facebook mij dan nog blijkt te kennen van jaren geleden. Gegevens blijven kennelijk heel lang bewaard. Uit Facebook stappen is een stuk minder gemakkelijk, maar het kan gelukkig wel, ook al maakt Facebook de weg erheen niet gemakkelijk voor de consument.

Maar het is weer gelukt en ik haal opgelucht adem. Ik vind echt niets aan Facebook.