Mijn eid ul fitr

Dat was, voor het eerst na lange tijd, slapen tot ik vanzelf wakker werd en niet door een wekker te horen afgaan. Ik was net op tijd voor het ochtendgebed, dat je kan doen tot vlak voor de zon opkomt.

Ik dacht nog even aan de mensen die zich vandaag zouden verzamelen voor een gemeenschappelijk gebed op het voetvalveld hier vlakbij. Dat gebed zou om 8.15 beginnen met een inloop vanaf 7.30 uur. Ik besefte dat ik geen enkele motivatie had om me te haasten naar dit gezamenlijk gebed.

Ik herinner me een eid ul fitr van jaren geleden, toen mijn jongste zoon nog maar een jaar of 6 was. Hij had toen de hele maand met me mee gevast. Ik nam hem toen mee naar het eid ul fitr gebed in een moskee die tegenwoordig als zeer salafistisch bekend staat. Uiteraard moest hij in zijn uppie aansluiten bij de mannen en moest ik verdwijnen door de vrouweningang. We waren ruim op tijd, maar het wachten tot het begin van het gebed duurde zeker meer dan een uur. Intussen bevond ik mij in een propvolle ruimte met vrouwen en helaas zat ik toevallig heel dichtbij een oudere dame die een walgelijke lucht verspreidde. Dat was afzien. Intussen dacht ik aan mijn zoontje die daar tussen de mannen ook zo lang moest wachten tot de imam eindelijk gereed was om het gebed te verrichten.

Nee, er was vandaag niets dat me animeerde om me aan te sluiten bij de menigte op het voetbalveld, ook al zou de geur daar waarschijnlijk 100 keer frisser zijn dan destijds in die bedompte overvolle moskee. In plaats daarvan stond ik rustig op, douchte mij met de zuinige thermoskraan en at ik een vredig ontbijtje met mijn liefste.

Daarna deed ik mee met NL in Beweging en keek ik direct even Boer zoekt Vrouw terug, een pleziertje dat ik me dit jaar gun. Ik was blij te zien dat boer Evert voor Maud had gekozen.

Nu wacht ik op mijn jongste dochter die een weekje vakantie heeft en nu onderweg is naar mij om koffie met ons te drinken en wat met mij te kletsen. Ahmad heeft net zijn beroemde humus gemaakt en ook alvast de massa bereid voor zijn overheerlijke kroketjes. Ik hoop samen met mijn dochter even wat zoetigheid te gaan brengen naar C. en vanmiddag zal ik C. zeker ook laten proeven van Ahmads kroketjes. Het weer werkt mee om er een mooie dag van te maken ☀.

Hemelvaartsdag en eid ul fitr (het suikerfeest/einde van de maand ramadan) vielen vandaag samen.

Dat vond ik een mooie samenloop van omstandigheden. Toevallig is mijn zoontje Imran geboren op 4 mei (de dag van de dodenherdenking) en overleden op 8 mei (de datum die in 1986 samenviel met hemelvaartsdag). Op de dag van eid ul fitr is het gebruikelijk graven te bezoeken van overledenen. Aangezien deze dag vandaag ook nog samenviel met hemelvaartsdag kon het geen betere dag zijn om naar Utrecht te gaan om het grafje van mijn zoontje te bezoeken en hem te eren met nieuwe plantjes en gebeden.

Al vroeg vertrokken we naar de begraafplaats Kovelswade, waar Imran begraven ligt op het islamitische gedeelte. Ik vind de Kovelswade een schitterende begraafplaats met een prachtige bosrijke beplanting. De begraafplaats is goed onderhouden en overal zijn kranen met gieters en grafvazen en schepjes voor een ieders gebruik. Het islamitsiche gedeelte is een zonnige weide met een plek om de rituele wassing te verrichten en eveneens gieters en andere benodigdheden voor een ieder. Het was nog heerlijk rustig op de begraafplaats en je hoorde de vogels vrolijk fluiten. Het moet voor hen ook een fijne plek zijn. Aan diverse bomen zag ik nestkastjes hangen.

We bekleedden het grafje met de plantjes die wij gisteren kochten en zetten, zoals altijd, wierrook. Het was heerlijk om even daar te zijn. Al on 11.30 waren we weer thuis.