Mijn lieve kinderen en kleinkinderen. Maar ook….mijn lieve buurvrouw, voor wie ik al een paar jaar, als ik hier ben, de boodschappen haal en kleine klussen verricht

Het kost me moeite om haar achter te laten. Een dappere, hardwerkende vrouw op hoge leeftijd, die al twee jaar kampt met een een doorligwond aan een voet (na in het ziekenhuis te hebben gelegen met een gebroken heup). De wond wil maar niet dicht gaan en daarnaast heeft ze nu ook last van een zeer pijnlijke jicht in dat been.

Zij zit al twee jaar binnen en is alleen maar een paar keer naar buiten geweest met haar rollator, aanvankelijk met een fysiotherapeut en daarna een paar keer met mij. Maar nu komt dat er niet meer van, omdat zij zo een last heeft van die jicht en vanwege de wond aan haar hiel geen schoen aan kan.

Ondanks al deze ellende doet zij tot op heden nog steeds haar eigen huishouden, zo goed en kwaad als dat gaat, schuifelend door haar propere huis met haar rollator. Ook kookt zij nog voor zichzelf, maar dat gaat steeds minder goed.

Het doet me pijn om haar zo te zien. Dat ik de boodschappen zorgvuldig voor haar uitzoek en kom brengen, geeft ook gezelligheid voor haar. Ze kan steeds bijpraten met mij over haar wel en wee en omdat ik er dan toch ben, kan ik bijvoorbeeld haar balkons vegen, de plantjes water geven of we kijken even samen naar de tv.

Gelukkig krijgt ze juist vanaf deze week donderdag huishoudelijke hulp, zodat zij niet alles meer zelf hoeft te doen met gevaar voor vallen. Ook heeft ze nog contact met één zoon en zijn vrouw zal in mijn afwezigheid de boodschappen voor haar bestellen bij de bezorgservice picnic. En verder is zij gelukkig niet geheel zonder sociale contacten. Want deze Haagse kende altijd een rijk sociaal leven. Maar als je ouder wordt en dag na dag aan huis gekluisterd zit, dan neigen mensen je toch helaas te vergeten en minder tijd voor je vrij te maken.

Deze week zal ik de laatste boodschappen voor haar halen. En dan moet ik de zorg voor haar een tijd loslaten. Maar ik ga haar vanuit Spanje zeker af en toe bellen om te vragen hoe het gaat. Daarin ben ik dan weer trouwer dan in contacten met ‘vrienden uit het verleden, die mij niet nodig hebben’.