De reis verliep voorspoedig, zoals dat meestal gaat met Transavia. We vertrokken een kwartiertje later, maar de piloot vloog met met de vlam in de pijp en kwam alsnog op de afgesproken tijd om 18.10 aan. Het weer was aangenaam warm maar grijs. Het had een beetje geregend. Alhamdulillah. Maar het zijn druppels op een hete plaat. Het landschap oogde nog even bruin en dor als voor ons vertrek naar Nederland.

We merkten allebei dat we bek af waren, ook al duurde de reis minder dan 3 uur. Het zal zijn vanwege al het geregel vooraf en het super geconcentreerd moeten zijn om niets te vergeten. We deden snel wat boodschappen voor het avondeten en ontbijt en merkten dat we met moeite de helling omhoog opliepen naar de Mercadona. Dat is ook weer even wennen.

Ahmad werd een beetje chagrijnig van de supermarktpizza die hem niet smaakte. Deze man kan je niet blij maken met voorgekookte producten. En ik werd chagrijnig toen ik bij het uitpakken van de koffertjes meende een doos van mijn broodnodige medicijnen vergeten te zijn. Vanmorgen zag ik dat ik verkeerd gekeken had en dat ik gewoon alles bij me had. We gingen vroeg slapen, want we waren volledig uitgeteld.

Vandaag een nieuwe dag en nieuwe moed. We zijn nog steeds een beetje moe en draaierig en ik heb pijn in mijn knar, maar dat gaat zeker bijtrekken. We hebben grote boodschappen gedaan en zitten nu op onze vertrouwde plekjes aan de grote tafel met onze laptops. Ik heb ook zin om weer te gaan schilderen. Straks ga ik lekker vers eten koken.