De laatste tijd merk ik steeds vaker dat ik minder zin heb om in dit weblog te schrijven. Niet omdat ik niet van schrijven houd, want dat doe ik heel graag. Maar wel omdat ik vind dat ik niks meer te vertellen heb.

Ik ben ooit met dit weblog begonnen omdat ik veel wilde vertellen over de islam zoals ik die ervaar. Ik hoopte een ´brug´ te kunnen zijn tussen moslims en Nederlanders met een andere levensvisie. Ik was immers een Nederlandse moslim met kennis van beide culturen.

Ik heb het nodige geschreven en al mijn stukjes over islam (of stukjes die enigszins refereerden aan mijn geloofsovertuiging) bovendien gebundeld in een overzichtelijk gratis boekje.

En verder schreef ik wat over mijn leven hier in Alhaurin de la Torre en in Den Haag.

De laatste tijd heb ik steeds meer het idee dat ik uitgepraat ben. Ik vind het niet meer zo interessant wat ik te melden heb en zeker niet in die mate dat ik het zou willen delen op een openbaar platform. Ik merk dat ik bij het schrijven in dit weblog altijd voor ogen houd dat iedereen het kan lezen en dat maakt dat ik me meer dan ik zou willen op de vlakte houd en oppervlakkig blijf. Niet alles is voor iedereen die het lezen wil bestemd. Ik wil graag verder schrijven maar met meer vrijheid.

Gisteren overwoog ik wat ik nu wilde. Helemaal dit weblog uit de ether halen en alleen datgene wat ik tot nu te geschreven heb bewaren voor mijn kinderen (wat ik sowieso zal doen)? Of het weblog online houden en er gewoon een tijd niet in schrijven. Mensen die er toch in willen lezen kunnen dan alsnog oude stukjes lezen. Zoals de oefeningen na een gammanail heupoperatie, die mogelijk nuttig kunnen zijn voor mensen. Ik heb gekozen voor het laatste.

Ik ga wel door met schrijven, maar ga dit verder doen in het programma ´word´ in de vorm van een soort dagboek. Ik zal daarin mijn diepste gedachten en herinneringen aan het digitale ´papier´ toevertrouwen. Als ik na een tijdje merk dat mijn gedachten gedeeld mogen worden met meerdere mensen kan ik er een boekje van maken of ze alsnog plaatsen in dit weblog. Maar het is in principe niet mijn doel om voor anderen te schrijven. Maar eigenlijk voor mezelf als een soort ´gesprek met mezelf´.

Ik wens de anderhalve trouwe lezer die ik heb alle goeds voor nu en de toekomst, alvast fijne kerstdagen en een mooi liefdevol 2024.