De heilige namen van Allah

Allah heeft 99 namen die bij de moslim bekend zijn. Sommige van die namen zijn te vinden in de Koran en andere zijn bekend geworden vanuit de overleveringen uit het leven van de profeet, de hadith. Volgens heiligen zijn er veel meer schone namen van Allah, die wij niet kennen. Elke naam beschrijft een eigenschap van Allah, een Entiteit die wij niet kunnen kennen, maar die zich openbaart in Zijn Schepping (en de wonderlijke perfectie daarvan) en in het hart van ons mensen.

99 eigenschappen van Allah swt

1. الله Allaah (Allah – Degene Die het verdient om aanbeden te worden)

2. الأحَد al-Ah’ad (de Enige, de Unieke)

3. الأعْلَى al-A’laa (de Allerhoogste)

4. الأكْرَم al-Akram (de Meest Vrijgevige)

5. الإله al-Ilaah (de God, Degene Die alleen het verdient om aanbeden te worden)

6. الأوَّل al-Awwal (de Eerste)

7. الآخِر al-Aakhir (de Laatste)

8. الظاهِر adhz-Dhzaahir (de Hoogste)

9. البَاطِن al-Baatin (de Meest Nabije)

10. البارِئ al-Baarie-e (de Voortbrenger)

11. البَرّ al-Barr (de Zorgzame, de Bron van alle Goedheid)

12. البَصِير al-Basier (de Alziende)

13. التَّوَّاب at-Tawwaab (de Berouwaanvaardende, Degene Die Zijn dienaren leidt naar het berouw tonen en Die hun berouw aanvaardt)

14. الجَبَّار al-Djabbaar (de Onderwerper)

15. الحافِظ al-H’aafidhz (de Waker, de Beschermer)

16. الحَسِيب al-H’asieb (de Toereikende en Beoordelaar)

17. الحَفِيظ al-H’afiedhz (de Waker)

18. الحَفِيُّ al-H’afiyy (de Goedgezinde, de Zachtmoedige)

19. الحقّ al-H’aqq (de Ware)

20. المُبِين al-Moebien (de Verduidelijker)

21. الحَكِيم al-H’akiem (de Alwijze) of al-H’aakim (de Alwijze)

22. الحَلِيم al-H’aliem (de Meest Verdraagzame)

23. الحَمِيد al-H’amied (de Prijzenswaardige)

24. الحَيّ al-H’ayy (de Eeuwig Levende)

25. القَيُّوم al-Qayyoem (de Zelfbestaande, de Onderhouder)

26. الخَبِير al-Khabier (de Alwetende omtrent subtiele zaken)

27. الخَالِق al-Khaaliq (de Schepper)

28. الخَلاّق al-Khallaaq (de Schepper Die voortdurend schept)

29. الرَّؤُوف ar-Ra-oef (de Meest Vriendelijke en Genadevolle)

30. الرَّحْمَان ar-Rah’maan (de Meest Barmhartige)

31. الرَّحِيم ar-Rah’iem (de Meest Genadevolle)

32. الرَّزَّاق ar-Razzaaq (de voortdurende Schenker van veelvuldige voorzieningen)

33. الرَّقِيب ar-Raqieb (de Toezichthouder)

34. السّلام as-Salaam (Degene Die vrij is van enige tekortkoming, de Bron van Vrede en Perfectie)

35. السَّمِيع as-Samie’ (de Alhorende)

36. الشَاكِر ash-Shaakir (Degene Die het meest blijk geeft van waardering)

37. لشَّكُور ash-Shakoer (Degene Die het meest bereid is om te waarderen)

38. الشَّهِيد ash-Shahied (de Getuige)

39. الصَّمَد asSamad (de Volmaakte, de Onafhankelijke Heer, Degene van Wie al het geschapene afhankelijk is)

40. العَالِم al-‘Aalim (de Kenner van het onwaarneembare en het waarneembare)

41. العَزِيز al-‘Aziez (de Almachtige, Degene Wiens Macht verheven is)

42. العَظِيم al-‘Adhziem (de Bezitter van Grootheid)

43. العَفُوّ al-‘Afoeww (de Schenker van Vergiffenis, Degene die keer op keer vergeeft)

44. العَلِيم al-‘Aliem (de Alwetende)

45. العَلِيّ al-‘Aliyy (de Allerhoogste)

46. الغَفَّار al-Ghaffaar (de Meest Vergevensgezinde)

47. الغَفُور al-Ghafoer (de Meest Vergevensgezinde)

48. الغَنِيّ al-Ghaniyy (de Zelfvoorzienende, de Onafhankelijke, de Behoefteloze)

49. الفَتَّاح al-Fattaah’ (de Rechter en de Opperste Opener Die de waarheid onderscheidt van de valsheid)

50. القَادِر al-Qaadir (de Machtige)

51. القَاهِر al-Qaahir (de Onderwerper)

52. القُدُّوس al-Qoeddoes (de Allerheiligste, de Pure en Perfecte)

53. القَدِير al-Qadier (de Almachtige)

54. القَرِيب al-Qarieb (de Nabije, Degene Die dicht bij Zijn dienaren is)

55. القَوِيّ al-Qawiyy (de Sterke, met Perfecte Kracht)

56. القَهَّار al-Qahhaar (de Onderwerper en de Meest Machtige)

57. الكَبِير al-Kabier (de Bezitter van Grootheid, de Onvergelijkbare Grote)

58. الكَرِيم al-Kariem (de Vrijgevige)

59. اللَّطِيف al-Latief (de Meest subtiele in Kennis en de Zorgzame)

60. المُؤمِن al-Moe-emin (de Schenker van veiligheid, de Ware en Betrouwbare)

61. المُتَعَالِي al-Moeta’aalie (de Meest Verhevene)

62. المُتَكَبِّر al-Moetakabbir (de Majestueuze)

63. المَتِين al-Matien (de Sterke)

64. المُجِيب al-Moedjieb (de Verhorende, de Gehoorgevende)

65. المَجِيد al-Madjied (de Glorierijke)

66. المُحِيط al-Moeh’iet (de Alles Omringende)

67. المُصَوِّر al-Moesawwir (de Vormgever)

68. المُقْتَدِر al-Moeqtadir (de Almachtige)

69. المُقِيت al-Moeqiet (de Almachtige Getuige en Voorziener)

70. المَلِك al-Malik (de Koning)

71. المَلِيك al-Maliek (de Almachtige Koning)

72. المَولَى al-Mawlaa (de Heer, Helper en Beschermer)

73. المُهَيْمِن al-Moehaymin (de Getuige over Zijn schepping)

74. النَّصِير an-Nasier (de Helper)

75. الوَاحِد al-Waah’id (de Unieke, de Ene)

76. الوَارِث al-Waarith (de Erfgenaam)

77. الوَاسِع al-Waasi’ (de Alomvattende)

78. الوَدُود al-Wadoed (de Liefdevolle)

79. الوَكِيل al-Wakiel (de Vertrouweling, de Beste Rangschikker)

80. الوَلِيّ al-Waliyy (de Beschermer, de Helper)

81. الوَهَّاب al-Wahhaab (de veelvuldige Schenker)

Vanuit de Soennah van de boodschapper van Allah (salallaahoe ‘alayhie wa sellem):

82. الرَّبّ ar-Rabb (de Heer en Opvoeder)

83. الجَمِيل al-Djamiel (de Mooie)

84. الجَوَاد al-Djawaad (de Gulle)

85. الحَكَم al-H’akam (de Rechter)

86. الحَيِّي al-H’ayyie (Degene Die Bescheiden is)

87. الرَّفِيق ar-Rafieq (de Vriendelijke)

88. السُّبُّوح as-Soebboeh’ (de Perfecte)

89. السَّيِّد as-Sayyid (de Heer en Meester)

90. الشَّافِي ash-Shaafie (Degene Die geneest)

91. الطَّيِّب atTayyib (de Goede, de Pure)

92. القابِض al-Qaabid (de Onthouder, de Beperker)

93. البَاسِط al-Baasit (de Vrijgevige, de Schenker van overvloedige voorziening)

94. المُقَدِّم al-Moeqaddim (Degene Die Bevordert)

95. المُؤَخِّر al-Moe-akhkhir (Degene Die Uitstelt)

96. المُحْسِن al-Moeh’sin (de Welwillende)

97. المُعْطِي al-Moe’tie (de Schenker)

98. المَنَّان al-Mannaan (de Weldoener, de Liefdadige Schenker van giften)

99. الوِتْر al-Witr (de Enige, Degene Die geen partner heeft noch iemand zoals Hem)

In een vorig stukje schreef ik over de zinloosheid van veel gedachten en emoties die in ons kunnen opkomen. Gedachten en emoties die ons niets goeds opleveren en zelfs schadelijk kunnen zijn voor ons eigen lichaam of voor anderen. Ik bedacht toen dat je de gedachtestroom in je hoofd nooit zal kunnen stoppen maar dat je deze wel kan beschouwen en onderwerpen aan onderzoek. Dan kan je onderscheid maken tussen de gedachten die van nut zijn en de gedachten die dat niet zijn.

De laatste tijd heb ik veel pijntjes in mijn lichaam. Soms kan ik daarvan niet slapen. De pijntjes kunnen mijn gedachten zo gaan beheersen dat ik me er druk om ga maken. Ik merk dat dit vooral het geval is nu ik wat ouder ben. In mijn jonge jaren had ik er een groot vertrouwen in dat pijn meestal tijdelijk was en vanzelf wel zou overgaan in mijn verder gezonde lichaam. Maar als oudje betrap ik mij erop dat ik me veel meer zorgen maak bij pijn. ´Het zal toch niet dit zijn of dat?´ Soms ga ik zoeken op internet waarvan de pijn een symptoom zou kunnen zijn en daar word ik dan in de regel niet wijzer van en zeker niet geruster. Ik denk zelfs dat al dat aandacht geven aan elk pijntje, dat begint te grenzen aan hypochondrie, alleen maar meer pijn veroorzaakt, met name in mijn overgevoelige darmen.

Vannacht nam ik de proef op de som, toen ik weer eens niet kon slapen van pijn. Ik herhaalde simpelweg de naam Allah in mijn gedachten en voelde mijn lichaam zich ontspannen. Sterker nog, er kwamen gedachten voorbij die ik als zinvol kon beschouwen en ik begreep ineens dat bepaalde gedachten, ja zelfs de boeken die ik nu aan het lezen ben niet goed zijn voor mij en letterlijk mijn lichamelijk welzijn negatief beïnvloeden. Ik bleef Allah Allah herhalen (zonder geluid) en voelde me steeds beter. Mijn buikpijn zakte, mijn heuppijn verdween, mijn slapende voet ontspande zich. Het voelde aan als een wonder. Het bracht me in een bijna euforische toestand. Vandaag blijf ik het merken. Ik blijf voor mezelf ´Allah´ herhalen (al vergeet ik het ook af en toe) en merk dat ik vandaag tot veel actie ben gekomen. De boeken die niet goed voor me zijn ga ik verwijderen van mijn e-reader. Ik heb weer zin om te schilderen. Ik schrijf nu dit stukje om mijn ontdekking te delen.

De tasbih (gebedsketting) heeft 99 kralen

Mijn moeder vertelde me ooit dat ik als baby niet veel huilde. Soms was ik zo lang stil, dat ze ging kijken of ik nog wel leefde. Dan zag ze mij met open ogen liggen kijken zonder dat ik kennelijk wat nodig had. Maar als ik huilde, zei ze, dan klonk dit altijd als ´Ala….ala….ala´. Kennelijk zocht ik al als baby mijn toevlucht bij Allah. Zo valt nu voor mij alles op zijn plek. Een moslim kan Allah aanroepen bij al Zijn verheven namen, maar de naam ´Allah´ draagt alle goede en troostrijke eigenschappen van Allah in zich en is dus de meest omvattende aanroep. Zoals Fatiha (het openingshoofdstuk van de heilige Koran) de hele Koran vertegenwoordigt. De Fatiha is een smeekbede om leiding en de rest van de Koran is uitleg van hoe de leiding te volgen. Zoals de eerste verzen van de tweede sura (hoofdstuk) zeggen:

  1. Alif. Lam. Mim.
  2. This is the Scripture whereof there is no doubt, a guidance unto those who ward off (evil).

Islam is naseeha (advies) en bedoeld voor degene die het advies wil volgen.

Take it or leave it 😉.

Tandarts in Spanje

Nu alweer drie weken geleden had ik buikgriep. Ik denk dat ik daar nu nog niet helemaal vanaf ben. Dagelijks voel ik een pijntje hier of daar in het ouder wordende lichaam en ook heb ik nog wat darmproblemen. Ahmad wees me erop dat de chirurg in 2019 me gezegd heeft dat ik eraan moet denken kleine hoeveelheden tegelijk te eten en meerdere maaltijden per dag en dat ik niet ineens grote porties kan verwerken. Dat was ik vergeten en soms ga ik me te buiten aan te veel olijven en een te groot bord eten. Dat moet ik gewoon niet doen en dan gaat alles goed. Maar wat me een beetje zorgen baarde was een lichte pijn in een snijtand. Ik heb al een aantal implantaten en weet wat voor een gedoe het is eer je zo een vervangende tand of kies in je mond hebt zitten. Dus de tanden die ik nog heb hoop ik te kunnen sparen tot het einde van mijn leven, voor zover mogelijk. Dat doe ik door heel goed te poetsen en dagelijks met ragertjes de ruimte tussen tanden en kiezen ook schoon te maken. Maar die snijtand zat dus een beetje te zeuren sinds die griep.

Ik heb daar een tijd mee rondgelopen en gisteren vond Ahmad het tijd worden om voor mij een afspraak te maken bij New Dental. Ik kon vandaag terecht. Zelf dacht ik al dat de tand waarschijnlijk niks mankeerde (omdat de pijn zo goed als verdwenen is), maar voor de zekerheid ging ik toch. Direct bij binnenkomst werd er een 3D echo gemaakt van mijn oude bekkie. Dat vind ik nog eens spijkers met koppen slaan. Niet een beetje ouwehoeren en met een ijzeren staaf hier en daar op tanden kloppen maar gewoon direct grondig van binnenuit alles bekijken met het futuristische echoapparaat, dat vervolgens direct de gegevens transporteert naar de pc van de tandarts.

Op haar vraag hoe het ging vertelde ik dat ik sinds die grieptsunami last had gehad van die snijtand. Ze voelde er wat aan en zei me dat er niets aan de hand was met de tand, ook niets waarneembaars op de echo. Zuur braaksel (sorry lezer) kan een vervelend effect hebben op tanden en kiezen, maar het is niet ernstig. Ze zag dat ik ook een lelijke herpesinfectie op mijn onderlip had, wat ook samenhangt met die griep. Dat was voor mij een bevestiging/geruststelling.

Maar waar ik blij mee was dat ze me ook zei dat ze me kon verlossen van een ondertandje dat me al een flink aantal jaren in de weg zit. Dat tandje is helemaal naar voren gegroeid en staat gewoon alleen maar eigenwijs te wezen tussen de rest van mijn ondertanden die daarachter vrijwel aangesloten een rij vormen. Ik wilde al lang van dat tandje af, maar nooit eerder deed de tandarts mij hierover zelf een voorstel tot vandaag. Ik ging er dan ook enthousiast op in. Weg met dat tandje! Op 13 januari heb ik een afspraak hiervoor. Ik verheug me erop. Had eerst nog mijn twijfel of je een gezonde tand mag wegdoen, maar de tandarts heeft die twijfel weggenomen. Zoals Jezus sprak: Mattheüs 18:9 En indien uw oog u ergert, trekt het uit, en werpt het van u. 

Afscheid van tandje. Nee, ik ben niet weer aan de hoofddoek. Het was gisteren hennadag.

Gedachten zijn krachten

Dat zei mijn moeder vroeger vaak. Zij bedoelde daarmee dat als je iets denkt of iemand iets toewenst, dat dit dan effect zal hebben op die persoon. Dus als ik iemand iets goeds toewens met heel mijn hart, dan zal dat het lot van die persoon beïnvloeden. Maar het omgekeerde zou ook het geval zijn. Dus als ik lelijk over iemand denk en hem iets naars toewens, dan zou dat ook die persoon kunnen benadelen. In veel culturen leeft dat (bij)geloof sterk. Zo beschermen sommige mensen zich tegen het ´boze oog´ door allerlei typen amuletten, zoals het bekende blauwe oog. In de Koran is er een sura die aandacht geeft aan dit ´boze oog´ via een zin waarin letterlijk bescherming wordt gevraagd aan Allah tegen de ´jaloerse´, waarvan de duivel zelf het prototype is.

Ik dacht vanmorgen na over gedachten in het algemeen en zo kwam ik op de gedachte dat gedachten die in mijn hoofd voorbij gaan voor een groot deel overbodig zijn en soms zelfs schadelijk voor mijn eigen lichaam. Luister ik bijvoorbeeld naar de radio en er wordt daar melding gemaakt van een nare gebeurtenis of omstandigheid, dan kan ik daar nare gedachten van krijgen die echter niet zinvol zijn in de zin dat ze helpen om het leven voor de mensen die de narigheid betreft beter te maken. Ook kan ik me druk maken over mijn eigen toekomst of die van mijn kinderen of andere mensen in mijn leven. Ik kan me ergeren als dingen niet gaan zoals ik dat zou willen. Allemaal zinloos! Sterker nog, ik realiseerde me dat als ik goed kijk naar alle gedachten die in mijn hoofd voorbijgaan, dat ik dan zie dat het merendeel van die gedachten totaal zinloos is en zelfs een belemmering vormt om volledig in de realiteit te zijn (´in het nu´ zoals dat door zweverige meditatiegoeroes wordt genoemd). En het ´nu´ is toch echt de enige realiteit die er is. Het verleden is voorbij en te toekomst is ongewis. Om volledig al mijn zintuigen te kunnen gebruiken en goed te reageren op elk moment is het noodzakelijk om volledig bewust te zijn in het moment en dat kan niet als er allerlei zinloze gedachten door mijn hoofd dwarrelen.

Maar hoe doe ik dat? Het is onmogelijk om de gedachtestroom in mijn hoofd te stoppen. Gedachten komen en gaan. De kunst is (denk ik) om me er niet door te laten meeslepen als een weerloze drenkeling op een houtvlot. Maar om ze te ´beschouwen´ en mezelf de vraag te stellen: ´Is deze gedachte relevant en toepasselijk in de situatie waarin ik nu verkeer. Heeft iemand er wat aan? Heeft deze gedachte zin?´ Meestal is dat niet zo en kan ik de gedachte gewoon laten passeren als een scheepje dat voorbijgaat. En weer terugkeren in het moment en de lichamelijke sensaties die ik daarbij voel.

Want gedachten zijn inderdaad krachten, zoals ik op mijn oude dag mag ervaren. Gedachten zijn krachten die je kan voelen tot in je lichaam en die als je je daarvan niet bewust bent kunnen gaan vastzitten in dat lichaam. In je spieren, in je gewrichten en ook in je darmen. Ons lichaam is een fijnbesnaard instrument dat reageert op alles. Op gedachten, emoties, enzovoort.

Mijn lichaam wordt ouder en het vertoont slijtage, wat logisch is. Daardoor voel ik sterker dan voorheen wat gedachten met mijn lichaam kunnen doen. Door de gedachten te beschouwen en te proberen een onderscheid te maken tussen schadelijk voor het lichaam en onschadelijk, probeer ik mijn lichaam nog een tijd te sparen voor algehele schade. Gedachten zijn krachten!

Weerbericht

Hoewel het hier ook niet zo warm is gedurende de nachten en ochtenden, is het weer hier wel een zalfje vergeleken bij het weer in Nederland. Ik zie in de weerberichten dat het daar nu koud en grijs is. Natuurlijk zijn we blij dat wij het geluk hebben in de winter hier meer zon en warmte te genieten dan in Nederland. En omgekeerd is het ook fijn de hitte hier niet te hoeven voelen in de zomer, als wij in Nederland verblijven.

Vaak is het hier in huis frisser dan buiten. Daarom gaven Ahmad´s kinderen ons elk een warm huispyjama cadeau voor kerst en voor ieder ook een muts/pet en das. Telkens als we thuis zijn lopen wij nu rond in deze lekkere warme fleece pyjama,

De pet voor Ahmad was te groot voor zijn hoofd. Hij krijgt nu een andere.

Jaarwisseling met ´los pitufos´ (de kaboutertjes)

We wisten dat het druk zou zijn voor ons, twee dagen onder één dak met een gezin met twee kleine kindertjes en dat was het ook. Maar gezellig was het zeker en de liefde die ik zag onderling voelde heel weldadig en warm aan.

Zoals ik vertelde in een eerder stukje wordt er hier geen vuurwerk afgestoken tijdens en rond de jaarwisseling. Dat klopte niet helemaal, want hier en daar was het name voorafgaand en een dag na de jaarwisseling wel een bedeesd knalletje te horen. Dat waren knalletjes van rotjes die stiekem werden afgestoken en dat gebeurde met name op de nu betegelde verdiepingen op de helling achter onze doodlopende straat. Het waren jongeren, die natuurlijk op internet kunnen zien dat er elders wel op los geknald wordt.

Maar wij waren braaf en hielden het bij wandelingetjes met de kindertjes en verder veel spelen met ze in huis. Om 12 uur is het de gewoonte dat een ieder 12 druiven eet en er telkens één in de mond propt bij elke slag van de klok. Hiervoor heeft een ieder een bakje met 12 al los geplukte druiven klaarstaan. Ik at de druiven op mijn gemak op en was dus te laat met de algehele inname. Het bijgeloof luidt dat je dan pech zal hebben in het komende jaar. Gelukkig heb ik daar nog niets van gemerkt.

Ook al was het druk en vroegen en kregen de kleintjes veel aandacht, het was ook beregezellig. Ik heb de sfeer proberen weer te geven met het volgende filmpje:

Je ´gezien´ voelen

Vaak maak ik mezelf wijs dat namen niet belangrijk zijn. Dat komt waarschijnlijk omdat mijn naam zo vaak veranderd is. Ik werd geboren als Monique Theunissen. Kreeg vervolgens de achternaam van mijn stiefvader en heette toen Monique Elkerbout. Daarna heette ik mevrouw Amir (met de achternaam van mijn eerste echtgenoot). Soms zei ik via de telefoon tegen een instantie die ik belde dat ik mevrouw Amir heette. Maar kennelijk zei ik dat zo onduidelijk dat de persoon aan de lijn me vroeg of ik mevrouw Mier was (😂). Daarna veranderde ik mijn voornaam in Shabnam, omdat ik meende dat het een islamitische naam is. Dat is het ook wel, maar vooral in landen als Afghanistan. Oorspronkelijk is de naam van Perzische oorsprong. Ook mijn achternaam veranderde ik daarna in Theunissen, de naam van mijn biologische vader.

Vervolgens trouwde ik opnieuw en kreeg ik de gehuwdennaam Ghoerahoe. Ik bleef me al die tijd Shabnam Theunissen noemen en dat is nu ook nog zo. Inmiddels heb ik de gehuwdennaam Gamboa Vera, maar ik gebruik die nooit.

Shabnam Theunissen is de naam. Het gekke is dat ik verlegen word als ik mijn eigen naam uitspreek, bijna alsof ik mij ervoor moet verontschuldigen dat ik zo heet (het is de officiële naam in mijn paspoort en op mijn rijbewijs). Waarom vervult het uitspreken van mijn naam mij met zoveel verlegenheid? Het komt door de reacties van vooral Nederlandse mensen. Veel Nederlandse mensen geven, als zij mijn voornaam horen, als eerste reactie dat zij dat een moeilijke naam vinden, moeilijk ook om te onthouden. Mijn buurvouw bijvoorbeeld, voor wie ik jaren boodschappen deed, heeft mijn naam nooit willen onthouden. Het was voor haar te moeilijk, zei ze. Ze kon wel perfect de voornamen van haar Marokkaanse bovenburen onthouden, inclusief hun verjaardagen. Maar mijn naam was te moeilijk. Ik bleef altijd ´de buurvrouw´. En dat geldt ook voor mijn andere buren. Hoeveel we ook met elkaar praten, ik wordt door hen aangesproken als ´buurvrouw´. Zelden hoor ik mijn eigen naam in Nederland uit de mond van een ander.

Hoe anders is dat hier in Spanje. Sowieso is het hier de gewoonte, als je bijvoorbeeld bij de dokter of de tandarts komt en je bent aan de beurt, dat men je dan noemt bij je voornaam en niet bij je achternaam (mevrouw of meneer….). Alleen als een voornaam veel voorkomt wordt de achternaam ook genoemd om verwarring te voorkomen als er twee mensen met dezelfde voornaam in de wachtkamer zitten.

Dat mensen aanspreken met de voornaam komt op mij als heel warm en familiair over. Opvallend is ook dat mensen hier geen enkele moeite lijken te hebben met het onthouden en uitspreken van mijn naam. Mijn naam wordt hier uitgesproken op een vriendelijke toon, alsof ik gekend en gezien wordt. Toen ik laatst bij de fysiotherapeut was, gebruikte hij herhaaldelijk mijn naam om aan te geven wat hij ging doen. ´Shabnam,……´

Ik merk nu dat namen wel belangrijk zijn en je een identiteit geven. Als ik mijn eigen naam hoor, voel ik me gezien. Dat doet me heel goed. Ik mis dat in Nederland. Ik voel me daar ´een persoon zonder naam´ en misschien is dat mijn eigen schuld, omdat ik zelf weinig doe met namen over en weer.

Omdat ik nu weet hoe belangrijk namen toch zijn, ben ik van plan ook beter namen van anderen te onthouden en ze veelvuldig aan te spreken met hun naam. Het geeft een gevoel van herkenning en verbondenheid, weet ik nu. En ik schaam me niet meer om mijn eigen naam te noemen.

Mijn naam is Shabnam en ik schaam me er niet meer voor 🙂.

Kerstdagen in Spanje

Wij zijn inmiddels gewend kerst te vieren met ons tweetjes. Mijn familie is ver weg en de kinderen van Ahmad zijn gewend kerst te vieren met hun moeder. Het zou leuk zijn als wij daar ook bij konden zijn maar hun moeder wil dat absoluut niet en wij en zijn kinderen respecteren dat.

Gisteren was het een stralend zonnige dag zonder een zuchtje wind. Dat compenseerde voor ons het gevoel niet omringd te mogen zijn door familie. Het zonnetje verwarmde ons hart.

En de kroketjes van Ahmad zijn niet te versmaden 😋

Hier in Spanje is kerst vandaag voorbij. Men kent hier geen tweede kerstdag. De ´noche buena´ was de nacht van 24 op 25 december. In de avond van 24 december zit men hier met elkaar te genieten van het kerstdiner, 25 december is gereserveerd voor familiebezoek en dan zijn de winkels gesloten.

Vandaag, 26 december, is het hier een gewone doordeweekse dag. Vanmiddag heb ik mijn tweede afspraak bij de fysiotherapeut. Het is vandaag ook minder zonnig dan gisteren.

Hier hebben ze ander ´vuurwerk´

Het zit kennelijk (nog) niet in de cultuur van de mensen hier om vuurwerk af te steken, zoals in Nederland wel gebeurt tijdens de jaarwisseling en helaas ook in de maanden ervoor en zelfs nog erna. Hier zie je ander ´vuurwerk´, zoals we vandaag mochten zien tijdens onze wat late ochtendwandeling.

Het is hier niet ongewoon dat mensen op straat spontaan beginnen te zingen en dansen onder begeleiding van het voor Andalusië kenmerkende ritmische geklap in de handen. Ik vind het altijd heel leuk om deze spontane flamenco te zien, Andalusisch ´vuurwerk´

In plaats van hun centjes uit te geven aan zinloos geknal, dat bovendien heel luchtvervuilend is, besteden mensen hier hun geld aan kattenvoer dat ze op allerlei plekken in en rondom het dorp klaarzetten voor de zwerfkatten.

Hier in de bosjes is zelfs een slaapplekje gemaakt uit de wind en regen, te midden van voer en water voor de kat.

Alhaurin de la Torre is een vrolijke dorp

Eigenlijk kan je bijna niet meer spreken van een dorp, want Alhaurin de la Torre wordt steeds groter met al haar buitenwijken.

Wat mij steeds opvalt is dat de sfeer hier heel opgewekt is. Je ziet hier maar weinig zure of ontevreden ogende mensen. De sfeer is hartelijk en mensen spreken elkaar veelal aan met ´guapa´ (knapperd), ´corazón´ (hartje), cariño (lieverd), ´hija´ (dochter) of ´hijo´ (zoon). Dat laatste als een oudere het tegen een jongere heeft, maar dat is nog niet eens noodzakelijk, want ook mensen van ongeveer dezelfde leeftijd kunnen elkaar zo aanspreken. De straten worden dagelijks geveegd en alles ziet er goed onderhouden en fleurig uit. Kortom ik word blij als ik hier rondloop.

Ik besef wel dat dit welvarende dorp mij een vertekend beeld geeft van het gelukniveau van de gemiddelde Andalusiër. Er zijn plaatsen in de meer afgelegen gebieden in de bergen en de droge binnenlanden van Andalusië waar het minder gezellig is. Dorpen waar werkeloosheid heerst en waar jongeren vluchten naar gebieden waar meer werk voor handen is en de oudjes alleen achterblijven in vaak miserabele omstandigheden. Daar is een andere sfeer voelbaar en dat verschil is enorm. Maar het blijft wel mijn indruk dat de meeste Andalusiërs een grote mentale weerbaarheid tonen. Er is niet voor niets hier een veel gebezigde uitdrukking: ´Al mal tiempo buena cara´ (ook al heb je tegenslag, blijf tevreden kijken). Datzelfde herken ik ook uit het geloof. In de Islam is het advies: ´zeg nooit waarom, maar zeg alhamdul-Illa´ (alle lof komt toe aan Allah). In het Christendom zien we het voorbeeld van Job, die positief bleef en zijn geloof bleef behouden, toen hij getroffen werd door een vreselijke ziekte. Datzelfde verhaal lezen we ook in de Koran.

Ahmad en ik prijzen ons gelukkig dat wij onze jaren gedeeltelijk mogen doorbrengen is deze fijne omgeving.