Eid mubarak

Geplaatst op door
Beantwoorden

Het is zo een zoet gevoel, opstaan op de dag van eid ul fitr. Je kan rustig ontbijten bij daglicht en je voelt je feestelijk, alsof je jarig bent. Ik loop over van liefde en stuur eid-wensen naar la mijn medemoslim-contacten in mijn WhatsApp. Maar ook in het bijzonder naar mijn oerhollandse schoonzoon, die gewoon een hele maand mee gevast heeft, al is hij helemaal geen moslim. Wat ben ik trots op hem. Hij heeft het zelf ook als iets heel positiefs ervaren. Met zijn eigen woorden: ´Het was oprecht heel bijzonder om te doen. Oprecht een reset voor lichaam en geest. En het is heerlijk om weer eens een persoonlijk doel te stellen en te behalen. Was lang geleden´.

Dus ook niet-moslims kunnen de weldadige werking van een vastenmaand ervaren. Het is een maand lang de wensen van je ego opzij zetten. Zoals Allah heeft gezegd volgens een hadith: “Allah, de Geprezene en Verhevene, heeft gezegd: ‘Iedere daad van de zoon van Adam is voor hem(zelf), behalve het vasten. Het vasten is voor Mij en Ik geef er een beloning voor.’”(al-Boekhaarie en Moeslim)

Bidden, smeken en andere daden van aanbidding doe je alleen voor jezelf. Het is een geschenk van onze Schepper aan ons, opdat wij ons Hem herinneren en niet vervallen in onachtzaamheid. Maar het vasten is voor Allah. Dus wie gevast heeft tijdens de ramadan voelt aan den lijve het effect op ziel en lichaam, ook al is hij nog geen moslim (in naam).

We hebben een familieapp en daarin is nu afgesproken dat volgend jaar de hele familie gaat vasten, inshaallah. 😇🙏

Weer een mooi stukje van Henk van Straten

Geplaatst op door
Beantwoorden

Henk van Straten stuurt mij nog steeds zijn stukjes, ook al betaal ik er niet voor. Hier volgt weer een mooi stukje van hem. Sommige vind ik zo goed dat ik ze wil delen.

De mooiste mensen
Loretta Schrijver is dood. Kanker. Dieuwertje Blok is ook dood. Ook kanker. Ik vond dat allebei zulke leuke vrouwen. Mooie vrouwen. Nog niet zo heel lang geleden was Dieuwertje Blok hier thuis op bezoek voor Radio 4. Met kerst was dat, volgens mij. In 2023? Ze kwam vragen wat m’n favoriete klassieke muziekstuk was. De Canto Ostinato, was mijn antwoord. Omdat ik dat stuk luister tijdens het schrijven. Het brengt me in een soort trance. Mijn jongens waren ook thuis. Toen ik vertelde dat Dieuwertje Blok op bezoek kwam waren ze nog veel enthousiaster dan ik had verwacht. We maakten een foto van ons vieren, dus de jongens en ik en Dieuwertje. We leken net een gezinnetje. Wat een ongelofelijk mooie en leuke vrouw was ze. ‘Zo knap nog!’ zei ik tegen mijn oudste zoon, en hij was dat met me eens. De ogen! Het haar! De lieve lach! Ik was 43 en hij 17 en allebei waren we een beetje verliefd. Het goede, het leuke, het warme. Soms ontmoet je mensen en dan denk je: ja, zo moeten mensen zijn, dit is het hoogst haalbare, en dat is inclusief de morele gebreken en andere tekortkomingen die we allemaal hebben, op onze eigen manier.  Met Loretta Schrijver reed ik mee naar een boekenwinkel waar ze een gereserveerd boek ging ophalen. Dat was voor Henk lift mee in Volkskrant Magazine. Haar kleine hondje was ook mee, een vuilnisbakkenras. Ik baal ervan dat ik niet meer weer welk boek het was dat ze ging ophalen. Wel voel ik haar warmte nog. De volstrekt pretentieloze, vrolijke warmte. Een vrouw met zelfspot, met een gulle lach, gul voor zichzelf en gul voor anderen, en volledig op gemak met zichzelf en haar eigen stuntelige onhandigheden. Verzot op honden!  Zulke mensen. De echt mooie mensen. En die dan doodgaan. Ik denk zo veel liever aan hen, en zie zo veel liever hen voor me, dan de lelijke koppen waar ik dagelijks mee geconfronteerd word, die ik misschien zelf ook wel opzoek: de Trumps en Pete Hegseths en Wildersen en Fabers en Musks. In wiens ogen alles ontbreekt wat ik zag in de ogen van Dieuwertje Blok en Loretta Schrijver. Lelijke, stompzinnige koppen die je de hoop ontnemen, omdat je denkt: verdomme, dit is hun tijd, en de zachte mensen vallen weg. Gisteren had ik een lange draaidag met het reclamebureau waar ik werk. We schoten een commercial voor Huidfonds. Eén van de mensen die aan de commercial meedoen is Ed, een dakdekker wiens halve neus vanwege huidkanker is weggesneden. Dat ontbrekende stuk hebben ze vervangen door een reep huid uit zijn voorhoofd; zo boetseerden ze als het waren een nieuwe neus. Maar hij stond meer dan dertig jaar op het dak, onder de zon, en smeerde zich nooit in. Zo’n beetje elke maand snijden ze wel weer iets van hem af. Dat deed me natuurlijk weer aan Dieuwertje denken. Hij had een goede dag, gisteren, die Ed. Tranen in zijn ogen toen hij de set zag. Ook weer van die ogen met het goede erin.  Nou ja… Ik moet gewoon minder nieuws kijken. Minder de krant lezen. Minder podcasts over al het lelijks op de wereld luisteren. Vaker aan Dieuwertje Blok en Loretta Schrijver denken, of op zoek gaan naar dat goede, dat mooie, in andere mensen. Want het is er. Ik zie het zelfs in de ogen van mijn hond. Daarom weet ik dat het niet weg kan, dat het nooit echt kan verdwijnen. Het is als kosmische achtergrondstraling of ultraviolet licht. Bij sommigen komt het er niet doorheen; de straling wordt tegengehouden, de barrière te dik. Maar bij anderen is er niets dat het tegenhoudt. Zij openen hun ogen en dan is het er, als een nieuwe dag die aanbreekt. Als zo iemand naar je kijkt dan voel je de barrière in jezelf afbreken.  ­
Ik schrijf deze stukjes met plezier en vanuit het hart, net als mijn boeken. Desalniettemin is een beetje erkenning natuurlijk altijd prettig. Ook is deze nieuwsbriefservice niet gratis. Mocht je een kleine bijdrage kunnen missen: KLIK HIER VOOR EEN OPEN TIKKIE.
Mailin

Niet klagen maar dragen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Al een tijdje heb ik een digitaal abonnement op de Volkskrant. Ik lees daarin heel graag de interviews met 100-jarigen. Bij het lezen van die interviews valt mij vaak op hoe flink deze mensen waren tijdens hun leven en hoe zij ondanks tegenslag of ziekte de moed erin wisten te houden.

Dat vind ik een bewonderenswaardige levenshouding. Als jongere van nu 74 jaar kan ik daarvan leren.

Ramadangedachten uit mijn persoonlijk dagboek

Geplaatst op door
Beantwoorden

Die ik hier wil delen, omdat deze gedachten misschien herkenbaar zijn voor anderen.

´Het geloof in een Schepper is voor mij de leidraad geweest in mijn leven vanaf mijn vroegste jeugd, ook al waren mijn ouders atheïst. Zonder dat geloof had ik mijn leven niet kunnen leiden zoals ik dat gedaan heb, ondanks alle tegenslag. Ook nu put ik kracht uit mijn geloof en voor mij is het onvoorstelbaar dat mensen denken alles aan te kunnen zonder geloof. Ik denk dat dit maakt dat ik me een vreemde eend voel tussen mensen die denken dat alles maakbaar is tot het bittere einde.

Ik ben weer gaan lezen in de Koran en in de levenslessen van Sheikh Nazim, moge hij voor altijd vrede vinden in zijn graf. Dat geeft mij veel vrede. Een vrede die ik niet kan putten uit de ellende die heerst op veel plekken op de wereld en de reacties van mensen daarop.

10-03-2025

Het is de 10e dag van de Ramadan. Wat wil ik onthouden van wat ik onlangs mocht ervaren aan wijsheid?

Alles komt van Allah (soebhan wa ta ala), het goede en prettige en het slechte en onprettige. Allah verwacht van Zijn dienaar dat deze geduld toont in alle omstandigheden en te midden van alle soorten mensen en andere wezens. Allah ziet alles en kijkt of Zijn dienaar alles verdraagt met een gelijkmatig gemoed. Voor mij zijn de volgende adviezen, die ik mezelf wil geven belangrijk:

Zeg niet ´waarom?´, maar zeg onder alle omstandigheden ´alhamdulillah´. Allah weet beter wat mij toekomt en wat mij moet overkomen dan ik. Het heeft geen zin en het is contraproductief om te vechten tegen de Wil van Allah de Almachtige.

Ik kan beter niet veel praten maar nadenken voor ik wat zeg: Met welke intentie zeg ik iets en is datgene zinvol of niet om te delen met mijn toehoorder?

Ik moet niet de vijfde getuige willen zijn. Dat wil zeggen ik moet geen getuige van het gedrag van een ander willen zijn naast de legitieme vier getuigen, te weten Allah (swta), de twee engelen links en rechts van die persoon en de profeet (vrede zij met hem). Dus beter oordeel ik niet over een ander in gedachten en als een oordelende gedachte toch in mij opkomt dien ik deze te overdenken (waar komt deze gedachte vandaan?) en nooit dien ik een oordeel uit te spreken over een ander! Shaitan en zijn helpers wachten elke kans af om mij in die valkuil te doen belanden. Een oordeel is zo geveld, maar ik moet me daar verre van houden. Ik heb het druk genoeg met het nadenken over mijn eigen intenties en gedragingen.

Praat in gedachten niet met mensen, maar alleen met Allah. Alleen Allah is echt nabij, heeft het beste met mij voor en bij Allah kan ik alles neerleggen. Met een ander kan ik gedachten delen, maar alleen als het zin heeft en constructief is voor de ander. Mijn problemen moet ikzelf uitzoeken en eventuele pijn en verdriet kan ik bij Allah neerleggen, de enige Helper voor mij op deze aarde.

Zoek de goedkeuring niet bij andere mensen maar bij Allah.

Als ik tevreden ben over iets wat ik gedaan heb is dat niet mijn verdienste, maar is dat dankzij de zegen van Allah swta.

Moge ik er me constant van bewust zijn dat Allah met mij is en mij gade slaat in alles wat ik denk en doe. O Allah, help mij in de strijd tegen mijn nafs en laat mij verkeren in Uw zoete nabijheid. Geef mij alleen maar liefde voor mijn medemensen en andere wezens op aarde.

24-03-2025

Meer raadgevingen uit de lessen van sheikh Abdullah ad Daghestani, moge zijn pure ziel vrede hebben in zijn graf.

Wees niet boos. Woede doet je iman te niet. Als je boos bent is dat vuur van de duivel. Maak snel wudu, want water blust het vuur en zeg 70 keer astaghfirullah. Je kan je nafs nooit overwinnen als je woede toelaat. De beste remedie om mezelf te helpen tegen opkomende woede is te beseffen dat alles gebeurt volgens de wil van Allah swta.

Klaag niet. Over ziekte, ongemak, pijn of tegenslag. Het helpt mij om hierbij ook te beseffen dat alles gebeurt overeenkomstig het plan van Allah swta. Geduld is hier de sleutel. Heb geduld onder alle omstandigheden en wees als een altijd groene boom onder elke weersomstandigheid.

Sommige schilderijen gaan vanzelf en andere niet

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dit stokstaartje ging gemakkelijk. Ik begon met een onderlaag, daarna tekende ik de contouren van het stokstaartje. Vervolgens schilderde ik de achtergrond, met uitsparing van het stokstaartje. De achtergrond op het originele fotootje was al naar mijn zin en dat bespaarde me kopbrekens om zelf een achtergrond te bedenken.

Ik keek op internet welke kleuren stokstaartjes kunnen hebben, wat schijnt te variëren van grijstinten tot lichtbruin.

Het stokstaartje liet zich gemakkelijk schilderen. Ik heb er een aaibaar diertje van gemaakt, maar schijn bedriegt en op een schilderijtje mag veel.

Ik ben er zelf wel blij mee en weet dat het niet mijn verdienste is. Alles komt en gebeurt alleen maar met steun van Onze Schepper. Ik ben maar een smeerkees op het canvas. Heb er veel lol in, dat wel. Nu weer wachten tot er een nieuw schilderonderwerp in me opkomt…..

Olieverf 20 x 50

Gedachte uit mijn persoonlijk dagboek

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ik schreef op 25 december 2023:

Vandaag kwam het volgende in me op:

We zijn inmiddels gewend om digitaal te kunnen communiceren met mensen aan de andere kant van de aardbol, eventueel zelfs live en met beeld van elkaars gezicht. Al doen we dat niet vaak, omdat het vaak veiliger is om alleen in geschrift en eventueel met een fotootje te communiceren via allerlei apps. Ook hebben we nu toegang tot veel nieuwsbronnen. Met de vertaalmachine kunnen we kranten van over de hele wereld lezen, als we dat zouden willen.

We zijn dus veel meer dan in het verleden op de hoogte van wat er op elk moment in de wereld plaatsvindt. En ook hebben we meer contact met mensen uit andere delen van de wereld via bovengenoemde media. Daarnaast vindt er nu overal ter wereld emigratie en immigratie plaats. Hierdoor komen mensen ook in eigen land dagelijks mensen tegen met een andere kleur en cultuur. Het is volstrekt normaal geworden dat in elk willekeurig land mensen met voorouders van diverse nationaliteiten bij elkaar wonen in buurten.

Maar wat niet gelijke tred heeft gehouden met deze ontwikkelingen is onze mentaliteit. We denken nog steeds in grenzen en voelen ons lid van een bepaalde groep of cultuur. We zijn nog niet zover dat we elkaar kunnen zien als allemaal in oorsprong van dezelfde familie, de ´familie mens´. We blijven denken in termen van wij en daartegenover de anderen (van een ander land, met een ander geloof of politieke overtuiging, een andere kleur, cultuur en andere gewoontes). We willen maar niet inzien dat we behoren tot een grote familie, die in plaats van elkaar te wantrouwen en te bestrijden ook kan samenwerken en van elkaar kan leren.

De enorme volksverhuizing die al decennia plaatsvindt (vanwege oorlog, economische omstandigheden en in de toekomst waarschijnlijk ook vanwege het klimaat) kunnen we niet tegenhouden en moeten we ook niet willen tegenhouden. We zijn allemaal mensen en hebben elkaar nodig.

Mijn ideale wereld is een wereld zonder grenzen waar een ieder kan gaan waar men wil en zich kan vestigen en een leven leiden waar men wil. Mijn lief zegt dat dit een utopie is en onmogelijk. Een ideale staat bestaat niet.

Zeker is voor mij dat we komen uit het zielenrijk en daar ook terugkeren. In het zielenrijk zijn geen grenzen. We komen alleen ter wereld en zijn alleen verantwoordelijk voor onze daden in het korte leven hier. Ik wil leven volgens mijn ideaal en dat is een leven met elkaar als mensen die een familie vormen. Zonen en dochters van Adam.

Godsdienst kent geen dwang

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dat is geen verzinsel van mij, maar dit staat letterlijk in de Koran:

256 There is no compulsion in religion. The right direction is henceforth distinct from error. And he who rejecteth false deities and believeth in Allah hath grasped a firm handhold which will never break. Allah is Hearer, Knower. (uit de vertaling van ´Te Meaning of the Glorious Quran´ van Marmaduke Pickthall (1930)

Sommigen menen dat je mensen kan dwingen om te geloven, maar in de Koran wordt er herhaaldelijk op gewezen dat dit geen zin heeft, omdat mensen die zich verzetten tegen het geloof in een Schepper dit zullen blijven doen. Maar dat wil ook niet zeggen dat zij nooit uit zichzelf zouden kunnen veranderen in het zich al dan niet verzetten tegen het geloven in het ongeziene. Tot hun laatste adem zullen zij nog de gelegenheid daartoe hebben.

Er zijn moslims die hun kinderen dwingen om te bidden, te vasten en alle andere verrichtingen te doen die hun geloof voorschrijft. Dit komt in alle geloven voor. Sommigen menen zelfs dat het gerechtvaardigd is een kind te slaan als het niet voldoet aan de uiterlijke eisen van het geloof.

Nooit heb ik gedacht dat dit goed zou zijn voor mijn kinderen. Dat ik ervoor heb gekozen om te geloven in een Schepper en me te bekeren tot de islam uit vrije wil betekent niet dat dit mij het recht geeft datzelfde een ander op te dringen, al zijn het mijn kinderen.

Ik heb wel zaadjes geplant. Ze zagen mij 5 keer per dag bidden en vasten en veel lezen in heilige boeken. Ik vertelde ze verhalen uit de islam die gemakkelijk te begrijpen waren. Ik probeerde ze vooral de waarden bij te brengen als eerlijk zijn en een ander niet schaden, mens of dier. Bij de opvoeding legde ik altijd meer nadruk op goed gedrag dan op goede schoolresultaten. Ik deed wat ik kon naar vermogen, maar ik dwong ze niet om met mij mee te bidden. Ik leerde ze wel de woorden van enkele sura´s (Koranverzen) en altijd waren zij er getuige van hoe belangrijk het geloof voor mij was in alle omstandigheden

Op een goed moment, toen mijn kinderen nog klein waren en schoolgaand, besloot ik de woorden van het hele gebed uit te typen op een typmachine en daarbij ook richtlijnen van hoeveel rakat gebeden wordt in elk van de vijf gebeden. Naast de woorden van het gebed had ik de bijbehorende houding van het lichaam getekend met simpele lijnen. Er was toen nog geen internet. Met doorslagvellen maakte ik een kopie voor al mijn kinderen en stopte deze in een plastic mapje. Een soort ´gereedschap voor het leven´. Mochten ze ooit willen bidden, dan stond hierop beschreven hoe dat kon. Maar ik heb ze ook altijd gezegd dat Allah overal en altijd nabij is en dat je hem over alles kan smeken met je eigen woorden.

Ik heb mijn jongste zoon één keer uit zichzelf zien bidden. Hij was geschorst op school en daarvan zo geschrokken dat hij voor mijn neus op een bidkleedje ging bidden om Allah om genade en hulp te smeken 😉. Dit is geen vreemd verschijnsel. Als de nood aan de man is roepen veel mensen God aan.

Ik geloof dat ik door mijn gedrag en door woorden wel een zaadje heb kunnen planten, maar ik denk dat het geen zin gehad zou hebben als ik mijn kinderen met geweld in een islamitisch keurslijf had gedwongen. Voor mij zijn intenties en gedrag heel belangrijk en het hebben van een schoon hart. Een mooi hart zie ik bij mijn nu volwassen kinderen en dat wil niet zeggen dat zij niets doen dat volgens de islam niet goed is. Ik zou hen daartegen willen beschermen, maar de macht daartoe van een ouder is beperkt. Nooit heb ik huichelaars willen kweken, die met hun mond geloven maar in hun hart niet.

Als een zaadje eenmaal in de grond zit, kan het soms lang duren voordat het uitgroeit tot een plant. Door de juiste omstandigheden kan een zaadje, dat soms al heel lang in verscholen lag te wachten, ineens uitgroeien tot iets moois. Dat gebeurt nu hier, nu er na een paar jaar van grote droogte regen is gevallen. De wonderen van de natuur. Subhanallah (alle lof komt toe aan Allah). Hoeveel wonderen moeten we dagelijks aanschouwen om te gaan geloven in een Schepper?