Het is mooi weer en vandaag ga ik na de tweede koffie op de fiets naar de Leyweg. Ik heb een drieledig doel: bij de HEMA een paar slipjes kopen, kijken naar sportschoenen bij Nelson en van Haren. En daarna lamsachterbout kopen.
Onderweg passeer ik de islamitische basisschool. De school gaat zodadelijk uit en ik zie een hele rij moeders op weg naar de school lopen. Er zijn veel jonge vrouwen die in zeer wijde gewaden met daaroverheen grote sluiers gekleed gaan. Het is een betrekkelijk nieuwe dracht, die het modebeeld in mijn buurt sterk begint de bepalen. Droegen de meeste vrouwen in mijn buurt voorheen al een hoofddoek en op zijn minst een jakje dat hun achterste bedekte, nu zie ik ineens veel islamitische vrouwen, en met name de jongere vrouwen, gekleed in zeer wijde gewaden in beige, grijze en zwarte tinten. Het viel me gisteren ook al op toen ik eventjes naar AH fietste. Het is een kledingstijl, die in deze buurt plotseling sterk aan het opkomen is. Ik zie zelfs een vrouw lopen met een nikab. Ze is geheel in het zwart en vanaf de zijkant zie ik dat ze haar mond ook bedekt heeft. Wat een kuisheid ineens. Waar zou die toch vandaan komen? Zou het een nieuw geluid zijn vanuit de moskee, waar mogelijk gesteld wordt de beste en meest deugdzame vrouwen nu diegenen zijn die zich hullen in deze wijde kledij die hen doet lijken op nonnen? Ik weet het niet, maar ik heb mijn vermoedens.
Ik fiets rustig verder in mijn spijkerbroek met bloesje. Ogen op steeltjes, dat wel, want het verkeer is enorm veel drukker geworden sinds de grote vakantie voorbij is. Het lijkt wel een verdriedubbeling. Ik weet dat ik kwetsbaar ben met mijn broze botjes en dus kijk ik wel uit mijn doppen.
Bij Nelson zie ik geen sportschoenen die me bevallen. Ik zoek simpele lichtgewicht schoenen met een goede profielzool, die mijn zwarte Nikes waarin nu een gaatje zit kunnen vervangen. Ik zie heel zware en lompe schoenen en de meeste hebben naar mijn smaak te veel kleuren en tierelantijnen. Voor de zekerheid loop ik nog even naar van Haren, maar ik verwacht daar niet veel behoorlijks te vinden. En dat is ook zo. Tijdens het zoeken raak ik aan de praat met een vrouw van ongeveer mijn leeftijd. Zij zoekt ook en beweert dat de schoenen heus wel van kwaliteit zijn. ‘Niet als je één voet hebt die wat breder is dan de andere,’ zeg ik somber. Ik kijk naar haar voeten, enorme maar vrij smalle voeten in slippers. ‘U heeft lekkere smalle voeten,’ complimenteer ik haar. ‘Ja, het enige dat ik groot heb zijn mijn borsten en heupen,’ klaagt de vrouw. ‘Dat is toch iets wat we allemaal willen?’ lach ik. ‘Nee hoor, als het kon dan hakte ik ze eraf.’ ‘Krijgt u er rugpijn van?’ vraag ik bezorgd. ‘Nou! Verschrikkelijk,’ zegt ze en ze gunt me ongevraagd een blik in haar inderdaad gigantische decolleté. Ik zie dat ze een sport-BH draagt. ‘Dit is de enige BH die ik kan hebben,’ zegt ze. ‘Een normale BH verdraag ik niet met dit gewicht. Maar als we denken dat het ziekenfonds iets voor ons kan doen dan hebben we het mis. Alleen omdat we te wit zijn.’ Ik kijk haar even aan om te peilen of ze dit echt meent. ‘Nou….nou,’ zeg ik dan maar, om haar toch een beetje terug te fluiten. ‘Nee, echt waar, hoor,’ zegt ze nog een keer. Ik wens haar een fijne dag verder en veel succes met verder zoeken naar schoenen en ik taai snel af.