Zo zit de wereld in elkaar. Mensen doen dingen voor anderen, maar daar zit vaak een kostenplaatje aan. Dat is normaal, vindt men. Voor wat hoort wat. En voor niks gaat de zon op. Ik heb die zakelijke instelling niet. Ik deed veel voor niets in mijn leven. Het salaris dat ik daarnaast ontving voor werk was eigenlijk bijzaak. Je moet leven en dan is wel een zeker bestaansminimum noodzakelijk. Ik werkte uiteindelijk parttime, omdat ik daarmee voldoende verdiende om van te leven. Geld heeft nooit in mijn prioriteitenlijstje gestaan.

En nu ontvang ik een pensioentje en AOW en dat is ook voldoende om van te leven. Wat ik verder doe voor een ander hoeft niet betaald te worden. Als ik iets doe voor iemand, dan is dat mijn vrije keus en dan doe ik dat van harte.

Gisteren verzuchtte de buurvrouw voor wie ik boodschappen haal, laten we haar Miep noemen, dan hoef ik niet steeds te herhalen wie zij is in mijn leven, het volgende. Miep zei: ‘Ik heb al twee dagen niemand gezien of gesproken, terwijl ik weet dat mijn zoon vier dagen achtereen vrij had en dat de kinderen vakantie hebben. Ik zit al twee dagen met een volle vuilniszak, die niemand voor me buiten zette’. En hierna vertelde zij nog wat schrijnende familieperikelen, die privé zijn. ‘Wat is het toch erg om oud te zijn,’ zegt ze. ‘Als je hulpbehoevend bent, zie je ineens zo helder hoe mensen werkelijk zijn en wie er wat om je geeft.’ ‘Als je maar onthoudt dat jij een goed persoon bent,’ zeg ik. Wat anderen doen moeten ze zelf weten, maar jij krijgt wat je verdient, omdat je zelf altijd voor een ander hebt klaar gestaan.

Ik doe makkelijk iets voor een ander zonder te denken aan winst. In mijn werk als trajectbegeleider werd ik door mijn cliënten overladen met cadeautjes waarom ik nooit gevraagd had, omdat ze blij waren met de oprechte aandacht die ik hen gaf. Dat hadden ze nooit meegemaakt bij de psychologen en psychiaters, die ze ook bezochten. Ik heb veel van die spulletjes die ze me gaven nog steeds. Die waardering van mijn cliënten deed me meer dan het salaris wat ik kreeg.

Maar evengoed als ik zelf gratis dingen doe voor anderen, heb ik er ook geen moeite mee om mijzelf gratis te voorzien van boeken en krantenartikelen, gewoon omdat dit kan. Als ik voor elk boek zou moeten betalen dat ik lees, dan was ik nu arm. De boeken die ik schreef zijn ook gratis te downloaden en deze website is ook gratis voor de lezer. Voor mij is dat logisch.

(Leve de bibliotheek ?!)