Zo voelt het om hier te zijn. Even weg van alles en volledig vrij om te doen en laten wat wij willen. Dat te mogen meemaken, als je veel van iemand houdt en allebei gezond bent, is een godsgeschenk.

We zitten hier te genieten. We genieten van alles, het eten dat we klaarmaken, de wandelingen die we maken (al is het maar naar de winkel), de grappen die we maken en waarom we samen kunnen lachen en nog veel meer.

Vandaag was het strandweer, geen wind en een volle zon. Maar we hadden allebei geen zin om naar het strand te gaan en bovendien moest er gekookt worden. Ik maakte lekkere Javaanse kip. Tot mijn genoegen verkopen ze hier ook jasmin rijst. En twee soorten sojasaus. Een paar andere ingrediënten heb ik meegenomen uit Nederland.

´Heb jij ook zo een hekel aan het plakkerige gevoel dat je hebt als je van het strand komt?´ vraag ik Ahmad. Ja, hij vindt het ook helemaal niets, dat trekkerige gevoel op je huid van al dat zout en zand. Het gedoe om je voeten schoon te vegen van zand en dat je dan bij thuiskomst moet douchen. Nee, wat dat betreft zijn we het eens. Eigenlijk vinden we er geen bal aan.

Maar morgen willen we er toch even op uit gaan. We willen in de ochtend, als het nog redelijk fris is, de boulevard, het haventje en de winkeltjes van Benalmadena inspecteren. De laatste keer dat we daar rondkeken was tijdens de lockdown. Dat was toen een heel triest gezicht, met de gesloten uitspanningen, het verlaten strand en de door onkruid begroeide boulevard. Het zag er armoedig en miezerig uit toen. Morgen zal het daar vast veel gezelliger zijn.