Eindelijk regen en hondenleven

Vannacht regende het hier voor het eerst enige tijd aan één stuk. Dat begon rond 4 uur in de ochtend. Ik had al geslapen, maar lag midden in de nacht/ vroege ochtend een paar uurtjes wakker, waarschijnlijk omdat ik eigenlijk al uitgeslapen was. Maar toen het begon te regenen, maakte het geluid daarvan mij zo lekker rustig dat ik toch weer in slaap viel en een stel maffe dromen beleefde.

Regelmatig kijk ik even naar de twee honden, die achter ons huisje permanent op een terras wonen. Als ze naar me kijken praat ik tegen ze vanuit de verte. Ik weet dat honden goede oren hebben. Gelukkig hebben ze elkaar als gezelschap. Anders zou het een saaie boel zijn voor ze. Regelmatig zie ik ze met elkaar spelen en dollen. Meestal op het vaste tijdstip van 17 uur, als ze bijna gevoederd worden. Bij aankomst zag ik dat hun twee hokken op het terras er niet meer stonden. Ze hebben nu een ingang naar het schuurtje om te slapen en dat maakt dat ze meer plek hebben om buiten te slapen en te spelen.

Hiervoor hadden ze vaak nauwelijks een plek om te liggen tussen hun eigen drollen, die één of twee keer per dag worden weggehaald door de twee jonge Engelse meiden die daar wonen met een oude lange, grijze vrouw. Haar zien we regelmatig boodschappen halen met een karretje.

Jullie merken het al. Ik heb vanhier niet veel interessants te melden. Onze dagen verlopen hier in een vrijwel identiek ritme als in Nederland. En daar zijn we dik tevreden mee.