Tag archieven: foto's maken

Mijn kinderen komen bijna thuis

Geplaatst op door
Beantwoorden

Ze verbleven in Toscane en hebben alle regen en wind hier gemist. Als ze thuiskomen staan hun tuintjes er fris en sappig bij. Ik hoop dat zij een goede reis terug hebben in de auto met kinderen op de achterbank. En ik ben benieuwd naar de vakantieverhalen. Behalve een heleboel foto’s die ze me toestuurden via de app (waarvan ik een filmpje maakte voor hun, ter herinnering) heb ik niet veel gehoord. Ik wilde ze ook niet lastigvallen met ‘hoe is het daar?’, maar intussen was ik wel heel benieuwd.

Wij bleven hier met twee hondjes en na een week 1 hondje. Het lijkt zo een lange tijd. Lola (zo heet ze nou eenmaal) lijkt zich prima thuis te voelen bij ons. Wij zijn ook aan het ritme van uitlaten gewend en kijken met regelmaat vertederd naar het kleine schattige beest. Doordat we er vier keer per dag uitmoeten met Lola, zien wij onze groene omgeving dus ook veel meer dan normaal. Naast de wandelingen in de Uithof die we ook al maakten zonder hondje, wandelen we nu ook een paar keer per dag in onze eigen buurt en dat is ook heel mooi. Het groene gras, de beplanting en de sloten, de eenden, futen en ganzen, we zien ze een paar keer per dag en steeds weer ander licht maakt dat telkens opnieuw interessant.

Ik heb me voorgenomen wat kritischer te zijn met fotograferen en filmen. Laatst ging ik zelfs zonder camera op stap. En je zal net zien: juist die avond was er een schitterende schemering en zag ik veel plaatjes die ik had willen vastleggen. Ik wil mijn camera voortaan altijd weer meenemen. Foto’s die niet geslaagd zijn kan je immers verwijderen.

Ik herinner me nu de fotograaf van het huwelijk van mijn dochter. Hij heeft van de ochtend tot de late avond foto’s genomen. Hij bleef maar rondrennen met zijn camera. Daarna maakte hij een selectie uit al zijn foto’s en stelde een schitterende reportage samen, zowel digitaal als in een mooi album. Dat is één van de voordelen van het digitale tijdperk, gewoon veel foto’s schieten, omdat het kan, en dan de goede bewaren.

We mogen weer op een hondje passen

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dat is altijd leuk om te doen. Vooral als het zo een lieverd is. Wat mij betreft is het vooral leuk, omdat het een excuus geeft om 4x per dag een wandeling te maken. En als je loopt is het gemakkelijker om af en toe stil te staan om een foto te nemen. Dat doe je dan sneller dan wanneer je op de fiets of in je auto ergens naar onderweg bent.

Ik zie zo vaak mooie tafereeltjes, die vragen om een plaatje. Ook op de fiets. Dan baal ik altijd dat ik mijn camera niet bij me heb. Het zijn van die momentjes die je het gevoel geven dat de tijd even stil staat. Zo zag ik laatst naast een woning in mijn buurt een oud Turks vrouwtje, in het zwart gekleed, de grond, waarop zij waarschijnlijk vruchtbare aarde had gestort, aanharken. In mijn gedachten waande zij zich misschien op haar eigen stukje land in Anatolië (of weet ik waar) en bereidde zij haar grond voor op het planten van groenten en kruiden. Het was zo een mooi en vredig gezicht. Maar…..uiteraard had ik geen camera en misschien zou ik ook schromen om haar te fotograferen (ik zou het haar natuurlijk kunnen vragen, maar dan is de spontaniteit van het moment weg).

En weer een dag later zag ik, terwijl ik door een parkje in mijn buurt fietste een zwarte eend. Zij was een tijdlang aan het wapperen met haar vleugels, staande aan de rand van het water. Ook dat was zo een mooi gezicht en ik had dat graag willen vastleggen. Die vreemde eend in de bijt van de andere, gewonere, gekleurde eenden. Zij was alleen. Ahmad vertelde me dat dit normaal is, omdat zwarte eenden, anders dan hun gekleurde soortgenoten, niet in groepen leven maar vaak alleen.

Maar dit fotografeerde ik dus allemaal niet. Omdat ik het niet meer gewend ben om mijn cameraatje overal mee naartoe te nemen. Zelfs als we het hondje uitlaten en ik dikwijls schitterende doorkijkjes zie, dan besef ik dat ik de camera alweer vergeten ben. Ik neem me nu voor om er voortaan aan te denken voordat ik de deur uit ga.

P.S. Een uurtje geleden ging ik dan toch op pad met het hondje en mijn cameraatje, terwijl de man naast me lekker aan het koken was voor mijn kinderen. Dit keer hoefde ik geen rekening met een ander te houden om te stoppen en foto’s en video’s te nemen vanuit allerlei hoeken. Overigens merkte ik dat de vogel, die ik op de fiets in het voorbijgaan had aangezien voor een zwarte eend helemaal geen eend was, maar een aalscholver. Ik zag er in totaal drie op mijn route door de buurt.

Na drie weken wandelen in onze buurt, zal ik zeker materiaal genoeg hebben voor een filmpje ?.