Dat is altijd leuk om te doen. Vooral als het zo een lieverd is. Wat mij betreft is het vooral leuk, omdat het een excuus geeft om 4x per dag een wandeling te maken. En als je loopt is het gemakkelijker om af en toe stil te staan om een foto te nemen. Dat doe je dan sneller dan wanneer je op de fiets of in je auto ergens naar onderweg bent.
Ik zie zo vaak mooie tafereeltjes, die vragen om een plaatje. Ook op de fiets. Dan baal ik altijd dat ik mijn camera niet bij me heb. Het zijn van die momentjes die je het gevoel geven dat de tijd even stil staat. Zo zag ik laatst naast een woning in mijn buurt een oud Turks vrouwtje, in het zwart gekleed, de grond, waarop zij waarschijnlijk vruchtbare aarde had gestort, aanharken. In mijn gedachten waande zij zich misschien op haar eigen stukje land in Anatolië (of weet ik waar) en bereidde zij haar grond voor op het planten van groenten en kruiden. Het was zo een mooi en vredig gezicht. Maar…..uiteraard had ik geen camera en misschien zou ik ook schromen om haar te fotograferen (ik zou het haar natuurlijk kunnen vragen, maar dan is de spontaniteit van het moment weg).
En weer een dag later zag ik, terwijl ik door een parkje in mijn buurt fietste een zwarte eend. Zij was een tijdlang aan het wapperen met haar vleugels, staande aan de rand van het water. Ook dat was zo een mooi gezicht en ik had dat graag willen vastleggen. Die vreemde eend in de bijt van de andere, gewonere, gekleurde eenden. Zij was alleen. Ahmad vertelde me dat dit normaal is, omdat zwarte eenden, anders dan hun gekleurde soortgenoten, niet in groepen leven maar vaak alleen.
Maar dit fotografeerde ik dus allemaal niet. Omdat ik het niet meer gewend ben om mijn cameraatje overal mee naartoe te nemen. Zelfs als we het hondje uitlaten en ik dikwijls schitterende doorkijkjes zie, dan besef ik dat ik de camera alweer vergeten ben. Ik neem me nu voor om er voortaan aan te denken voordat ik de deur uit ga.
P.S. Een uurtje geleden ging ik dan toch op pad met het hondje en mijn cameraatje, terwijl de man naast me lekker aan het koken was voor mijn kinderen. Dit keer hoefde ik geen rekening met een ander te houden om te stoppen en foto’s en video’s te nemen vanuit allerlei hoeken. Overigens merkte ik dat de vogel, die ik op de fiets in het voorbijgaan had aangezien voor een zwarte eend helemaal geen eend was, maar een aalscholver. Ik zag er in totaal drie op mijn route door de buurt.
Na drie weken wandelen in onze buurt, zal ik zeker materiaal genoeg hebben voor een filmpje ?.