Mission impossible

Gisteren een link naar een finca rustica gedeeld met een paar van mijn kinderen. Ze vonden het een mooi plekje en zeker zouden ze wel willen komen logeren daar. Maar ze zagen het niet zitten dat wij 313 km naar Malaga zouden moeten rijden, telkens als we naar Nederland willen afreizen. Ze wezen ons erop dat er tegenwoordig zomer en winter wel directe vluchten zijn van Sevilla naar Schiphol en terug. Maar we hebben gezien dat de reistijd met bussen en treinen naar en van de vliegvelden langer duren dan de rit met de auto naar Malaga. Ook sluiten de tijden totaal niet op elkaar aan, zodat je een dag tot een etmaal onderweg zou zijn. Dat is geen aantrekkelijke optie.

We hebben het hele romantische idee van een ‘eigen huis buiten’ losgelaten. We worden alleen maar ouder en ooit misschien gebrekkig en niet in staat tot veel dingen. Dan is zo ver van alles wonen een risico. Dus dat gaan we niet doen. Maar wel blijft Ahmad het idee houden om af en toe zijn dochter op te zoeken en dan een eigen optrekje te hebben op hun land in de vorm van een prefab huisje. Zijn dochter denkt dat het niet mag, vanwege het feit dat haar land zich bevindt in een beschermd natuurgebied. Maar Ahmad kent haar als iemand die gauw denkt dat dingen niet mogen. Het is de moeite waard om het na te vragen. Het is tenslotte wel haar land.

Ze hebben sowieso al aangeboden dat we ten allen tijde welkom zijn in hun huis in het dorp en dat we later ook mogen verblijven in het kleine huisje op hun land dat ze gaan bouwen op de grondvesten van het magazijn/ de stal op hun land.

Dus mogelijkheden genoeg. We blijven lekker wonen in Ahmad’s dakhuisje in Alhaurin de la Torre en gaan zo vaak als we kunnen naar Quadalcanal, Einde dromerijen ?.