Hoe ouder ik wordt, hoe meer ik alles aanneem voor wat het is. Natuurlijk kan ik me wel druk maken om het ongelijk verdeeld zijn van kansen, middelen, gezondheid, huizen enzovoort. Af en toe krijg ik nog weleens een aanval daarvan. Maar over het algemeen leg ik me neer bij de gebeurtenissen zoals ze komen. Ik besef dat ik er niets aan kan veranderen, behalve in mijn kleine kring elke dag mijn best doen fatsoenlijk om te gaan met mijn omgeving. En accepteren hoe de dingen gaan.

Terwijl Ahmad alweer bezig is met een volgend glas in lood werkje (dit keer een doosje voor de babybenodigdheden van zijn dochter), zit ik maar wat te dromen. Beurtelings op het terras (net iets te heet in de zon) en dan weer hier in de achterste kamer op het noorden aan de laptop (om af te koelen). Ik bekijk op Picasa alle foto´s die ik de afgelopen jaren maakte. Op zoek naar een nieuw schilderonderwerp (Waarom eigenlijk? Ik heb er voorlopig geen zin in).

Ik zie al die oude foto´s, gemaakt in Nederland en hier. Bij het kijken ernaar herinner ik me ook het enthousiaste gevoel waarmee ik ze maakte. Het was nieuw voor me om hier te zijn en de sfeer vanhier op te snuiven. Alles was verrassend voor me en ook Ahmad en ik waren bezig elkaar steeds beter te leren kennen. En nu zitten we in een soort luwte. We kennen elkaar inmiddels door en door en ik ben ook helemaal gewend aan het leven afwisselend hier en daar. Voel dan niet de behoefte zoveel te delen met anderen, wat in het begin wel zo was. Het hele idee van mijn gedachten formuleren in een weblog was voor mij spannend. Video´s maken en daarbij een muziekje zoeken vond ik leuk. Daarna werd mijn hobby schilderen.

Ons huis hier en in Nederland is ruim voorzien van mijn werkjes en die van Ahmad. Ook sommige anderen hebben wat van mij gekocht of gekregen. Ik heb geen ambitie. Wil leven in het moment, voorlopig niet produceren maar vooral vernemen hoe anderen tegen het leven aankijken. Sommige dingen die ik hoor en zie spreken me aan. Ik herken me in de boeken van Kees van Beijnum. Het knappe vind ik dat al zijn boeken verschillend zijn en vanuit een totaal andere invalshoek geschreven. Toch meen ik achter al die verhalen iets van de schrijver te herkennen. Ik vermaak me enorm met zijn boeken en zal het jammer vinden als ik ze allemaal gelezen heb. Dan moet ik weer op zoek naar een andere schrijftalent van wie ik kan genieten.

Nog 13 dagen. Dan gaan we weer naar Nederland. Kijken hoe het daar is.