Ons huis telt veel deuren met een wat klassiek uiterlijk en goudkleurige deurklinken. Je kunt ervan houden of niet. Ik vind het mooie, houten deuren. Maar er mist er één. Tussen de voorkamer die uitkijkt op het terras en de vrij lange gang naar de overige kamers zit geen deur.

Ahmad kwam op het idee om daar een deur te laten plaatsen, zodat je een scheiding krijgt tussen de voorkamer en de gang. Dat is fijn als je logees krijgt, omdat in de voorkamer een grote bedbank staat. Als er een deur tussen deze kamer er de gang zit, dan hebben eventuele logees meer privacy.

Hij ging via internet op zoek naar deuren, maar kwam nergens dezelfde deur tegen als die we hebben in de rest van ons huis. Ze zijn waarschijnlijk uit de mode. Ahmad wilde bovendien dat de deur glazen ruiten heeft, zodat er geen binnenkomend licht verloren gaat in onze gang. Zo kwam ik op het idee om niet dezelfde deuren te nemen als de houten deuren in ons huis (wat niet kan omdat ze niet leverbaar zijn), maar om er een witte aluminium deur in te zetten, die er hetzelfde uitziet als de schuifdeuren naar ons terras, zodat de deur toch ergens bij zou passen. Dat vond mijn schatje een goed idee.

We bezochten een ´taller´ om te vragen wat een witte aluminium deur met erboven een raam met de afmetingen van onze gangopening zou moeten kosten. Dat kwam op 800 euro en nog wat. Dat leek mij al redelijk met arbeidsloon inbegrepen, maar Ahmad ging verder zoeken. Hij liep heel wat kilometers, maar vond uiteindelijk een werkplaats die het voor 500 euro en nog wat kon doen. Nogal een verschil.

Op dit moment zijn twee mannen bezig de deur en het raam erboven, die zij al kant en klaar op maat bij zich hadden, te plaatsen. Ik hoor ze mompelen met elkaar, oplossingen zoekend voor praktische problemen tijdens het karwei (een huis is nooit exact overal even breed en smal en de vloer is meestal ook niet waterpas). Het is leuk om de zo bezig te horen. Samenwerken aan een karwei geeft toch een andere band dan tegenover elkaar zomaar wat te zitten kletsen. Ze lijken lekker in de flow van het het werk te zitten en dat herken ik wel.

Gelukkig gingen ze net even naar buiten om iets te pakken, zodat ik even snel naar de WC kon gaan, die naast de plek waar zij aan het werk zijn ligt. Het voelt niet fijn om pal naast mannen die aan het werk zijn te gaan zitten poepen (sorry Theo en Annie voor weer een poepverhaal). Ik kon nog gauw de deur uitglippen voordat ze terugkwamen.

Ik denk dat ze nu bijna klaar zijn. Het is toch wat onwennig met werkmannen in je huis. Ons normale ritme wordt erdoor verstoord, maar dan heb je daarna ook wat.

We zijn heel blij met de deur. Het tocht niet meer op de gang en dat scheelt heel veel in behaaglijkheid. Ook de in de voorkamer tocht het niet meer en het voelt daar veel intiemer. Als we de bedbank uitklappen wordt het een prachtige kamer met tv en een bankje met uitzicht. De badkamer ligt er vlak naast bovendien.