In ieder geval niet in de berichtgeving die ik vaak tegenkom in allerlei media over moslims en hoe deze zich presenteren. Integendeel. Ik herken me niet in het beeld dat zij geven van Allah en het paradijs.
Zo zag ik laatst een video voorbij komen van een ulama, geheel ‘islamitsch’ gekleed, die sprak voor een publiek. Hij beweerde in aller ernst dat er in de hemel zeker wel sprake is van seks, en wel in grote mate. Volgens hem zou elke man in de hemel elke ochtend minstens 100 maagden een beurt geven. En het mooiste was volgens hem dat als deze man even later terugkeerde van een ‘onderonsje met Allah’, dat hij dan die zelfde maagden opnieuw aantrof als maagd. Een man in het paradijs zou volgens deze ulama een potentie hebben die enorm was en nooit afnam en verder zou hij in het paradijs een enorme capaciteit hebben voor eten en drinken.
Wat een trieste, eenzijdige, infantiele en schunnige voorstelling van zaken! Wat zou de vrouw van die man in het paradijs intussen doen, terwijl haar echtgenoot bezig was met zijn maagden? Daarover werd niets gezegd. Wat is haar beloning in het paradijs? Ik zie  haar voor me. Van hoofd tot voeten dichtgeknoopt met doeken. Bezig in de keuken om later glimlachend te verschijnen met dienbladen vol met ongezonde, vette en zoete spijzen. Dat is namelijk het enige wat je dikwijls te zien krijgt op tv als men moslimfamilies laat zien met hun spreekwoordelijke gastvrijheid. Dikke moekes die alsmaar eten aansjouwen voor grote gezelschappen die zich laten bedienen door het vrouw-voetvolk.
Dat is niet mijn islam, verre van dat.
Ik zie de liefde van Allah en Zijn Grootsheid niet in de sjachrijnige gezichten van het keurig dichtgeknoopte en bedekte volk dat me voorbij sjokt bij de supermarkt. Moeten zij zich zo inpakken omdat hun mannen er zulke vieze gedachten op na houden? Het lijkt hen niet gelukkig te maken. Is dat nu islam?
Dan hoor ik op radio 1 dat er een Turkse imam is die jongeren naar Turkije heeft gelokt, waar zij een ‘islamitische’ scholing kregen. Hun zou in Turkije geleerd zijn dat de gewapende strijd tegen het ‘ongelovige volk’ gerechtvaardigd is, dat zij vrouwen mogen onderdrukken en dat ze een meisje vanaf 6 jaar mogen trouwen. (jongerenreis naar Turkse prediker)
Bovenstaande feiten kunnen nep-nieuws zijn, je hoort zoveel, zelfs via de officiële nieuwskanalen. Maar het bevreemdt mij helemaal niet.
Er is iets verschrikkelijks aan de gang. De islam, hetgeen niets anders betekent dan ‘onderwerping aan de Wil van de Almachtige’, wordt op allerlei manieren ontluisterd. Ik schaam me daarvoor.
Ik vind Allah niet in de moskee en ook niet in het gedrag en de leefwijze van de moslims die ik om me heen aantref. Ik vind Allah als ik kijk naar de natuur, naar het gras dat na een paar regenbuitjes ineens weer zo fris groen is en naar de dieren die zonder onderscheid hun jongen beschermen en eten geven. Ik vind Allah in de wonderlijke schoonheid van alles wat leeft op aarde, in de nobele daden van sommige mensen en de onbaatzuchtige liefde van mensen onderling. Daar zit geen geloofskaartje aan. Allah zie ik als men eerlijk is wanneer men bijvoorbeeld dingen verkoopt en deze op de weegschaal legt. Dat is goed zijn voor wezen en behoeftigen. Oog hebben voor je naaste. En een ander gunnen wat je ook jezelf gunt. Dat is niet liegen en niet kwaadspreken. Dat is respect hebben en liefde voor een ander zonder oordelen. Dat zit niet in een tulband of hoofddoek. Dat zit in het hart van mensen en dus ook in mijn hart.
Koran surah 2:vers 136:  Say, “We believe in God (Allah), and in what was sent down to us, and in what was sent down to Abraham, Ismail, Isaac, Jacob, and the Patriarchs; and in what was given to Moses and Jesus, and all the prophets from their Lord. We make no distinction among any of them. To Him alone we are submitters.”
Dit vers vat voor mij samen wat het geloof in Allah voor mij inhoudt en wat de reden is van mijn keuze voor de islam als godsdienst. Ik heb niets met de salafistische, zichzelf soennitisch noemende fanatici, die de koran letterlijk nemen als een soort kookboek en die de hadith gebruiken als leidraad voor hun beweringen, kleding en gedrag.