Als je dagelijks drie keer met je hondje ongeveer dezelfde wandeling maakt, met af en toe een verrassing naar een andere plek, dan vallen je dingen op die je normaal niet zou opmerken als je niet telkens langs dezelfde route struinde. In het parkje vlakbij ons huis, nog gelegen net voor het natuurgebied ‘de Uithof’ waar we ook weleens wandelen als we de weg daarachter oversteken, is het leuk wandelen. Ik word vaak helemaal rustig als ik daar loop tussen de diverse vogels in en buiten het water die druk bezig zijn hun kostje bij elkaar te scharrelen.
Tussen de eendjes en ganzen zwom één mooie zwaan. Hij of zij was telkens alleen. Dat vond ik een beetje sneu, omdat ik weet dat dit mooie dier een leven lang trouw pleegt te zijn aan één partner. Waarom zou de zwaan alleen zijn? Was hij of zij haar partner verloren ergens tijdens haar leven. Of moest de ware nog verschijnen? Het leek er niet op dat dit snel stond te gebeuren in deze betrekkelijk eenzaam gelegen sloot zonder andere zwanen.

Tot wij gisteren verrast werden door een geheel nieuw plaatje. De zwaan was niet meer alleen, maar nu zien wij haar genoeglijk op de wal staan en dobberen in het water met een maatje. Daar kan ik nu echt blij van worden. Als ik niet deze twee weken het hondje had moeten uitlaten, dan was ik geen getuige geweest van deze kersverse romance. RTL boulevard kan hieraan niet tippen…. wat een goed nieuws betreffende deze twee ‘natural beauties’