Laatst lieten Ahmad en ik het hondje uit en dat combineerden we met een bezoek aan de Action in mijn buurt. Ahmad bleef even buiten met het heerlijke hondje, terwijl ik snel ging halen wat ik nodig had. Toen ik terug kwam, zei Ahmad dat het hem opviel hoeveel mensen eigenlijk ‘malformado’ zijn. D.w.z. slecht gevormd. Dat zijn geen aangeboren afwijkingen, maar gewoon een slechte vorm van het lichaam door slecht voor dat lichaam te zorgen, meestal door ‘overeten’ en te weinig beweging.
Laatst bekeek ik nog eens de film van mijn jeugd en wat me daarin opviel was dat de mensen in de tijd dat ik klein was nog ‘goed gevormd’ waren. Bijna iedereen op straat had een ‘normaal’ postuur, d.w.z. niet te dik en niet te dun. De één kon wat mooier gevormd zijn dan de ander, maar dat was in de regel aangeboren of een kwestie van meer of minder lichaamsbeweging. Maar echt heel dikke mensen zag je niet zoveel en dikke kinderen nog minder. Als een kind dik was in de klas, dan was dat vaak een uitzondering en dat kon vaak een reden zijn voor pestgedrag door andere kinderen. Natuurlijk niet goed te praten, maar de wereld is nu eenmaal hard, dus ook de kinderwereld.
Nu lijkt het wel of overgewicht de norm is geworden. Ik vind dat ontzettend jammer. Dat mensen hun lichamen zo mishandelen met verkeerd voedsel dat gedachteloos naar binnen gewerkt wordt.
We leven in een tijd van overdaad op allerlei gebied. Als ik in de wat luxere supermarkten kom, dan kijk ik mijn ogen uit als ik de vitrines langs loop met producten in bakjes, die ik niet ken en ook zelden koop. Er is zoveel keus in ‘kant en klaar-producten’, tot en met bakjes met voorgesneden fruit. Toetjes van uiteenlopende soort. Vroeger had je yoghurt, vla en kwark. Nu heb je binnen al die soorten opnieuw tal van soorten. Mij duizelt het een beetje in dergelijke supermarkten bij het zien van alle producten en meestal zorg ik dat ik snel weer buiten sta, als ik mijn lijstje met boodschappen heb afgewerkt.
Als kind trakteerden wij op verjaardagen de klas op één of twee snoepjes, die we presenteerden in een grote trommel. De juf of meester kreeg een wat grotere traktatie. Nu kunnen moeders daar hun kind niet meer mee naar school sturen. De traktaties zijn veel groter geworden. Minimaal een zakje chips of een zakje met snoepgoed. Ik zie kleine kindjes in buggies nu ook al met een hele zak snoep in hun knuistjes. Goed bedoeld misschien van de ouders, maar ik vind het zielig als ik kinderen zie die op jonge leeftijd al overgewicht hebben.
Ik heb ooit naast mijn werk een keer lagere schoolkinderen begeleid in het kader van een project ‘verlengde schooldag’. Het was de bedoeling dat ik de kinderen zou laten bewegen op muziek in een soort geïmproviseerde aerobics-les. De kinderen hielden het gespring nog geen vijf minuten vol. Al na korte tijd gingen ze aan de kant zitten, klagend dat ze moe waren. Ik schrok ervan hoe weinig behendig en beweeglijk ze waren voor hun leeftijd. Later ben ik overgegaan op een rollenspel, waarin ze zichzelf konden spelen in hun thuissituatie. Dat vonden ze wel heel leuk om te doen en het was voor mij een verrassing te merken dat ze in dat spel helemaal niet verlegen waren en er helemaal in op gingen.
Maar het maakt mij verdrietig te zien dat veel kinderen te dik zijn, te  weinig bewegen en daardoor later misschien allerlei gezondheidsklachten krijgen.
Wat eraan te doen is weet ik niet. Elke ouder is verantwoordelijk voor de voeding van zijn of haar kinderen en een buitenstaander kan daarop geen invloed uitoefenen en zeker geen dwang. Volwassenen zijn ook verantwoordelijk voor wat zijzelf naar binnen werken. Daarover heeft een ander ook niets te zeggen. Als zij hun lichaam of dat van hun kinderen slecht verzorgen door er ongezonde producten in te stoppen, dan kan een buitenstaander daar niets aan veranderen.
Maar het doet me wel pijn om het aan zien……