Wat de één toeval noemt is voor de ander ‘de hand van God’. Ik neig meer naar gebeurtenissen te zien als komend van God, door mij Allah genoemd.
Zo had ik het plan om naar het graf van mijn overleden zoontje te gaan op dinsdag 21 augustus. Ik wilde dat doen om zijn grafje te voorzien van grote kiezels. Ook had de plank waarop zijn naam en zijn geboorte- en sterfdatum staan een extra laag beits nodig.
Ik wist niet dat het 21 augustus weer eid was, een dag waarop het een islamitisch gebruik is graven te bezoeken. Dat was dus ’toeval’. Ik had die datum gekozen omdat het heerlijke hondje op die dag niet meer bij me logeerde en ik dus vrij was de auto te pakken en erop uit te gaan.
De dag tevoren zocht ik naar winkels waar ik grote witte kiezels zou kunnen kopen. Deze kiezels noemt men carrara kiezels, zo leerde ik.
Waar ik ook zocht, de kiezels waren nergens direct leverbaar in de relatief kleine hoeveelheid die ik nodig zou hebben. Ook bleken ze erg duur te zijn. Deze kiezels vind je hier niet in de natuur, maar alleen in landen als Spanje en Italië. Ik begreep direct waarom destijds in de jaren 90 de kiezels van het grafje van mijn zoontje verdwenen waren. Waarschijnlijk gewoon gestolen! Ik begrijp achteraf overigens ook niet hoe mijn ex destijds aan deze schitterende kiezels is gekomen.
Ik liet het plan om naar het grafje te gaan varen. Het had geen zin te gaan zonder kiezels. Toch wilde ik die dag een uitje organiseren met de auto. Dat mooie ding had al twee weken niet meer gereden! Op goed geluk gingen we naar een nabij gelegen tuincentrum. Misschien konden we daar toch wat vinden om het graf van Imran te bedekken, iets anders dat wit was en regenbestendig.
Ik liep direct tegen doosjes met heel grote witte schelpen aan. Er waren in totaal drie doosjes. En ze waren 50 % afgeprijsd. ‘Deze neem ik,’ zei ik direct. En hiermee konden we toch naar Utrecht gaan. Wat was ik blij met deze ‘hand van God’ die me alsnog naar Begraafplaats Kovelaarswade stuurde, uitgerekend op eid.
De schelpen bleken precies te kloppen qua hoeveelheid en het geeft een even mooie en vrolijke aanblik als het grafje met kiezels destijds. De vetplantjes waren goed gebleven.
Wat was ik blij met het resultaat! Toen het karwei geklaard was, reed ik direct door naar Lage Vuursche waar ik Ahmad kon blij maken met een pannenkoek.
