Spinnen zijn geen aaibare dieren. Veel mensen vinden ze griezelig, zoals twee van mijn kinderen. Ze zijn inmiddels volwassen, maar nog steeds als ze een spin zien, in de WC of onverwachts ergens tegen een muur, dan roepen ze hun ma erbij. Ik ben geen spinnenverdelger. Ik wil ze wel verwijderen naar buiten en gebruik daarvoor zo een pluizige stoffer, waarmee je ook de bovenkant van schilderijtjes kan afstoffen e.d. (wat ik zelden doe!). Het stokje met een harige bovenkant leent zich heel goed voor het verwijderen van een spin zonder deze te beschadigen. Het dier blijft als vanzelf tussen de pluizen hangen en aangezien hij daarna vaak begint te rennen om weg te komen moet je snel de pluizenbol voor een open raam of deur even laten wapperen. Dan valt de spin er vanzelf uit en zet hij hopelijk zijn leven verder vrolijk buiten voort.
Inmiddels zijn er niet veel kinderen meer in mijn huis en spinnen zie ik ook nog niet zo veel. Volgens mij worden de meeste spinnen actief rond september in Nederland.
Sinds jaren hebben wij een heel dikke spin in de hoek van ons raam naar de tuin. Hij woont daar buiten in de hoek van dat raam en spant zijn magistrale web voor dat raam. Het is al jaren een heel grote dikke spin en ik vraag me altijd af of het nu steeds dezelfde is, of dat het generaties spinnen zijn die elkaar opvolgen. Zeker is dat het elk jaar een stevige verschijning is met een dik lichaam en stevige poten en duidelijk zichtbare kaken. Etend aan ons eettafel zit ik er vlak bij en zo kunnen Ahmad het imposante dier goed observeren als hij actief wordt, meestal tegen de avondschemering. Zo zien wij hem regelmatig piepkleine vliegjes oppeuzelen die in zijn web zijn blijven plakken. Laatst zagen we hem heel kordaat een klein blaadje van een boom dat ook in het web was verzeild geraakt verwijderen. Het was een mooi gezicht. De twee voorpoten die als twee handjes het blaadje beetpakten en weg wierpen. Als een huisvrouw die haar kleden uitklopt..
Gisteravond vlak voor zonsondergang schrokken we een beetje. Het hele web was weg. Vreemd, want de glazenwasser was nog niet geweest. Misschien was er wel een vogel tegenaan gevlogen. Er hing nog heel triest één draad, waarin één vliegje zat te spartelen. Ik wilde hem bevrijden, maar Ahmad hield me tegen. Hij zei terecht dat je niet moet ingrijpen in de natuur. Even later kwam ook de spin tevoorschijn. Ik kon niet zien of hij teleurgesteld keek, maar het moet toch een hele klap zijn voor zo een dier als ineens je hele vangsysteem verdwenen is.
Vanmorgen waren Ahmad en ik blij verrast te zien dat onze spin de afgelopen nacht niet had stilgezeten. Hij had een schitterend nieuw web geweven! Wat een wonder dat een dier zo een schitterende constructie in elkaar kan zetten, geheel in zijn eentje door draden te spannen en dan alsmaar rond te gaan met een stof die tegelijk taai is en windbestendig en soepel en plakkerig, zodat diertjes erin verstrikt raken. Bovendien moeilijk te zien. Wat een vernuftig systeem. Hoe zou een spin anders aan eten moeten komen. Erg snel is hij niet en hij kan niet vliegen. Wat hij dus gewoon doet is  een soort van vissen met een net. Hoe wondermooi is de natuur.
SoebhanAllah!