In veel media wordt aandacht besteed aan de ramadan, die vandaag is begonnen en dat verrast me best. Ik dacht dat het dit jaar een beetje verzwegen zou worden, vanwege de geringe populariteit die de moslim nu geniet bij veel Nederlanders, maar gelukkig blijkt dit niet bij alle Nederlanders zo te zijn.
In de Volkskrant is gisteren geschreven over de sociale druk die moslims vaak onderling op elkaar uitoefenen om “mee te vasten”. De druk is zo groot dat het voor sommige moslims moeilijk is om aan hun naasten of buurtbewoners te laten zien dat ze niet meevasten. Sommigen eten en roken overdag dan noodgedwongen in het verborgene. Gelukkig zijn er al mensen die “uit de kast” durven komen met het feit dat ze niet vasten. Het is goed dat dit onderwerp eens belicht wordt en het is een heikel punt. Dat moslims elkaar controleren of de ander al dan niet vast. Hoe heeft het toch zover kunnen komen? Door het jaar heen controleert toch ook geen moslim een ander of deze wel vijf keer per dag bidt? Dat is net zo goed als het vasten een “zuil” van de islam. Ook controleert niemand de ander of deze wel zakat geeft (armenbelasting) of naar Mekka gaat. Nee, dit verschijnsel zien we alleen bij het vasten. En in mindere mate ook bij sommigen wat betreft te hoofddoek. Zet een hoofddoek op je hoofd en je wordt door sommige moslims direct gezien als een devote moslima, terwijl je zonder hoofddoek in de ogen van die mensen eigenlijk niet bij de kudde hoort.
Het verschijnsel zal niet helemaal vreemd zijn. Want ook bij christenen waren en zijn er vast wel mensen die elkaar controleren, bijvoorbeeld op hun kerkbezoek of hun activiteiten op zondag, de dag des heren.
Ik laat mijn ramadan er niet door bederven. Godsdienst kent geen dwang. Mijn kinderen hebben vandaag dit jaar geen van vieren gevast. Morgen is er een nieuwe kans. Voor iedereen. En wie niet wil vasten hoeft het voor mij niet te doen. Het is iets tussen de dienaar en Allah en daar kan en hoeft niemand tussen te komen.